Atrakcyjne Śląskie: Worek Raczański

Worek Raczański, czyli Grupa Wielkiej Raczy to grupa górska położona w południowo-zachodniej części Beskidu Żywieckiego. Przylega od północy i południa do fragmentu głównego grzbietu karpackiego, na granicy graniczy z Beskidem Kisuckim oraz Beskidami Orawskimi.

Granicę tej grupy stanowią: od zachodu: Przełęcz Zwardońska, od wschodu: przełęcz Glinka (Ujsolska). Czasami jednak wyróżnia się Grupę Oszusa i wówczas od wschodu granicę Grupy Wielkiej Raczy stanowi przełęcz Przysłop.

"Dno" Worka Raczańskiego to fragment granicznego grzbietu od Wielkiej Raczy po Wielką Rycerzową i bocznego grzbietu przez Małą Rycerzową i Wiertalówkę do Muńcuła. Z dna Worka wypływają ku północy źródłowe potoki Soły, a ich doliny rozdzielane są przez boczne grzbiety, m.in. Bendoszki Wielkiej, Kiczorki (Mładej Hory) i Muńcuła.

Roślinność tu występująca odznacza się piętrowym układem. Pogórze występuje do 600 m n.p.m., niegdyś porastała je roślinność grądów (z drzew graby, dęby, lipy). Regiel dolny (ok. 600–1150 m) to siedliska między innymi buczyny karpackiej (żywiec gruczołowaty, przytulia wonna, szczyr trwały). Wysokość od 1150 do 1400 m zajmuje piętro regla górnego, które ma najbardziej naturalny charakter – jest to karpacki bór świerkowy (borówka czarna, podbiałek alpejski, wietlica alpejska, nerecznica szerokolistna).

Pasmo Wielkiej Raczy znajduje się w obrębie Żywieckiego Parku Krajobrazowego. Jest tu najwięcej w województwie śląskim rezerwatów przyrody skupionych na jednym obszarze. Są to rezerwaty: "Śrubita", "Dziobaki", "Oszast" (Puszcza Karpacka) oraz nieopodal "Butorza", chroniący ekotyp świerka istebniańskiego, i "Muńcoł" (chroniący buczynę karpacką).

Wśród zwierząt objętych ochroną gatunkową występują tu: niedźwiedź brunatny, ryś, żbik, wilk, żmija zygzakowata, salamandra plamista. Tutejsze lasy zamieszkują też jelenie i sarny.

Teren pokrywają lasy, które są podstawowym elementem krajobrazu i historii tego terenu. Do XV wieku Beskidy porastał pierwotny las mieszany – dominowały tu lasy jodłowo-bukowe z domieszką świerka, którego udział wzrastał wraz z wysokością. Szczyty gór (regiel górny) zajmowały lite świerczyny. Jednak z biegiem czasu człowiek zmieniał ten pierwotny obraz.


Niezwykle atrakcyjny jest także sam Żywiecki Park Krajobrazowy, który obejmuje najwyższe, silnie rozczłonkowane dolinami rzek partie Beskidu Żywieckiego w sąsiedztwie granicy słowackiej. Centralną część parku zajmuje rozróg Pilska i rozchodzące się promieniście od niego grzbiety górskie. Najwyższe partie Pilska charakteryzują się rzeźbą wysokogórską. Na zachód od niego znajduje się Grupa Lipowskiego Wierchu i Romanki z bocznymi odgałęzieniami: Prusowa (1010 m) i Skały (946 m). Tworzą ją wysokie i strome pasma, których stoki porośnięte są lasem, zaś w partiach grzbietowych znajdują się liczne hale. W południowej części parku liczne szczyty, których wysokość przekracza 1000 m, tworzą Grupę Wielkiej Raczy (m.in. Wielka Racza, Wielka Rycerzowa, Muńcuł, Przegibek).

Obszar charakteryzuje się dużymi walorami przyrodniczymi, w tym dużym zróżnicowaniem wysokościowym i interesującym ukształtowaniem terenu. Dużą powierzchnię zajmują osuwiska; na rzekach istnieją progi skalne, w tym największy w Beskidach Wodospad w Sopotni Wielkiej o wys. 10 m. Tam też znajduje się najdłuższa jaskinia parku – Jaskinia w Sopotni Wielkiej (dł. 101 m).

Walory przyrodnicze, atrakcyjność krajobrazowa, dobre warunki narciarskie, łatwa dostępność komunikacyjna, położenie w pobliżu aglomeracji górnośląskiej, krakowskiej i bielskiej – wszystko to decyduje o popularności turystycznej obszaru. Istnieją tu idealne warunki dla uprawiania turystyki pieszej – przez park prowadzi odcinek Głównego Szlaku Beskidzkiego, istnieje kilka schronisk PTTK, m.in. w Zwardoniu, na Wielkiej Raczy, Przegibku czy na Hali Miziowej.

Poszukaj noclegu w okolicy