Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy

Popularnie nazywana "Biblioteką na Koszykowej", powstała w 1907 roku. Pieniądze na książki otrzymywano ze składek Towarzystwa Biblioteki Publicznej oraz darowizn. Księgozbiór powiększał się także dzięki darom od osób prywatnych, księgarzy i wydawców. Swoją własną siedzibę, biblioteka otrzymała dopiero w 1914 roku, dzięki Eugenii Kierbedziowej i jej mężowi. Od 1917 roku, dzięki rozporządzeniu władz niemieckich, w życie wszedł obowiązek dostarczania obowiązkowego egzemplarza wszystkich dzieł drukowanych i wydawanych na danym obszarze. W 1928 roku biblioteka zaczęła należeć do miasta. Od 1929 rozpoczęło się systematyczne kształcenie kadry biblioteki oraz zaczęto wydawać czasopismo "Biuletyn Biblioteki Publicznej", dzisiaj znane jako "Bibliotekarz". W 1945 roku, opuszczający stolicę Niemcy, podpalili Bibliotekę przez co straciła ona ponad 300 tysięcy książek. Działalność Biblioteki wznowiono w maju tego samego roku. W 1946 roku ponownie przyznano prawo do obowiązkowego egzemplarza, równocześnie odbudowując bibliotekę.