Bieszczady. Szlaki dla początkujących
Planujesz swoją pierwszą wyprawę w Bieszczady i nie wiesz na jakie szlaki się zdecydować? Zależy to od wielu czynników. Z myślą o początkujących piechurach przygotowaliśmy zestawienie siedmiu szlaków, naszym zdaniem, odpowiednich na pierwsze spotkanie z Bieszczadami. Jakie miejsca wybraliśmy? O tym poniżej.
Bieszczady, choć wydają się niezbyt wymagające, potrafią zaskoczyć. Wędrówka górska nie przypomina spaceru deptakiem. Ze szlaku nie da się też zejść w dowolnym momencie. Nie zadzwonisz tu po taksówkę. Dlatego naprawdę warto wszystko dobrze zaplanować. By wspomnienia z bieszczadzkich szlaków były piękne, nie koszmarne.
W przygotowanym przez nas zestawieniu znajduje się sześć propozycji. Wiele tych szlaków się łączy, tworząc pętelki. Jeśli kondycja nam na to pozwoli, możemy tworzyć swoje własne trasy. Zacznijmy jednak od czegoś w miarę możliwości łatwego, według bieszczadzkich standardów, oczywiście.
W przygotowanym przez nas zestawieniu znajduje się sześć propozycji. Wiele tych szlaków się łączy, tworząc pętelki. Jeśli kondycja nam na to pozwoli, możemy tworzyć swoje własne trasy. Zacznijmy jednak od czegoś w miarę możliwości łatwego, według bieszczadzkich standardów, oczywiście.
Poznaj również: Nieodkryte szlaki w Bieszczadach
Tarnica jest najwyższym szczytem w Bieszczadach po polskiej stronie i liczy 1346 m. Turyści bardzo chętnie odwiedzają Tarnicę. Zarówno ze względu na wysokość, jak i (być może przede wszystkim) dla wspaniałych widoków.
Numer jeden: Tarnica
Tarnica jest najwyższym szczytem w Bieszczadach po polskiej stronie i liczy 1346 m. Turyści bardzo chętnie odwiedzają Tarnicę. Zarówno ze względu na wysokość, jak i (być może przede wszystkim) dla wspaniałych widoków.
fot. Karol Wiak - fot. Krzysiek / zdjecia.nocowanie.pl
Szczyt ten należy do Korony Gór Polski a w rejon tych gór prowadzą zaledwie dwa piesze szlaki turystyczne. Pierwszy to końcowy odcinek Głównego Szlaku Beskidzkiego (Ustroń – Wołosate), wiodący od schroniska w Ustrzykach Górnych (znaki czerwone). Odcinek ten w swojej końcowej partii jest bardzo atrakcyjny widokowo, prowadząc do przełęczy pod szczytem Tarnicy (1275 m n.p.m.) połoninami Szerokiego Wierchu. Drugi jest zaś nieco bardziej stromy, to szlak niebieski: Biała – Grybów. Prowadzi on z Wołosatego bezpośrednio na przełęcz pod szczytem Tarnicy. Z przełęczy na szczyt prowadzi krótki (15 min) boczny szlak koloru żółtego.
Bukowe Berdo to masyw górski w postaci podłużnego pasma o trzech kulminacjach: Szołtynia, Połonina Dźwiniacka oraz Bukowe Berdo. Co ważne, w niektórych przewodnikach nazywane również Połoniną Dźwiniacką. Jest to jedna z najpiękniejszych tras po polskich bieszczadach.
Szczyt ten należy do Korony Gór Polski a w rejon tych gór prowadzą zaledwie dwa piesze szlaki turystyczne. Pierwszy to końcowy odcinek Głównego Szlaku Beskidzkiego (Ustroń – Wołosate), wiodący od schroniska w Ustrzykach Górnych (znaki czerwone). Odcinek ten w swojej końcowej partii jest bardzo atrakcyjny widokowo, prowadząc do przełęczy pod szczytem Tarnicy (1275 m n.p.m.) połoninami Szerokiego Wierchu. Drugi jest zaś nieco bardziej stromy, to szlak niebieski: Biała – Grybów. Prowadzi on z Wołosatego bezpośrednio na przełęcz pod szczytem Tarnicy. Z przełęczy na szczyt prowadzi krótki (15 min) boczny szlak koloru żółtego.
Numer dwa: Bukowe Berdo
Bukowe Berdo to masyw górski w postaci podłużnego pasma o trzech kulminacjach: Szołtynia, Połonina Dźwiniacka oraz Bukowe Berdo. Co ważne, w niektórych przewodnikach nazywane również Połoniną Dźwiniacką. Jest to jedna z najpiękniejszych tras po polskich bieszczadach.
fot. Piotr Golonka / zdjecia.nocowanie.pl
Charakteryzuje się liczną obecnością piaskowcowych skałek a szczytowe partie zajmuje połonina. Południowo-zachodni stok opada bezpośrednio do doliny Terebowca, natomiast północne i pn.-wsch. zbocza przechodzą w rozczłonkowane grzbiety m.in. Obnogi, Grandysowej Czuby i Mucznego. Bukowe Berdo poprzez płytką przełęcz łączy się z masywem Krzemienia. Z góry, szczególnie z najwyższego wierzchołka, rozciąga się rozległy widok na północ i wschód, głównie na tereny ukraińskie. Grzbietem wiedzie niebieski szlak turystyczny na odcinku Otryt – Wołosate, z którym na północny zachód od kulminacji 1201 m n.p.m. łączy się żółty szlak z Mucznego.
Partie grzbietowe poniżej Połoniny Dźwiniackiej masowo porasta krzewiasta forma jarzębiny, co szczególnie efektownie wygląda jesienią, gdy dojrzeją na czerwono jej owoce.
Halicz (1333 m), to trzeci pod względem wysokości szczyt w polskiej części Bieszczadów i całych Bieszczadach Zachodnich. Położony jest we wschodniej części grupy Tarnicy, pomiędzy Kopą Bukowską a Rozsypańcem. Jest zwornikiem dla biegnącego w kierunku wschodnim grzbietu kulminującego w Wołowym Garbie.
Charakteryzuje się liczną obecnością piaskowcowych skałek a szczytowe partie zajmuje połonina. Południowo-zachodni stok opada bezpośrednio do doliny Terebowca, natomiast północne i pn.-wsch. zbocza przechodzą w rozczłonkowane grzbiety m.in. Obnogi, Grandysowej Czuby i Mucznego. Bukowe Berdo poprzez płytką przełęcz łączy się z masywem Krzemienia. Z góry, szczególnie z najwyższego wierzchołka, rozciąga się rozległy widok na północ i wschód, głównie na tereny ukraińskie. Grzbietem wiedzie niebieski szlak turystyczny na odcinku Otryt – Wołosate, z którym na północny zachód od kulminacji 1201 m n.p.m. łączy się żółty szlak z Mucznego.
Partie grzbietowe poniżej Połoniny Dźwiniackiej masowo porasta krzewiasta forma jarzębiny, co szczególnie efektownie wygląda jesienią, gdy dojrzeją na czerwono jej owoce.
Numer trzy: Halicz ...oraz Rozsypaniec
Halicz (1333 m), to trzeci pod względem wysokości szczyt w polskiej części Bieszczadów i całych Bieszczadach Zachodnich. Położony jest we wschodniej części grupy Tarnicy, pomiędzy Kopą Bukowską a Rozsypańcem. Jest zwornikiem dla biegnącego w kierunku wschodnim grzbietu kulminującego w Wołowym Garbie.
fot. Krzysiek / zdjecia.nocowanie.pl
Szczyt cieszy się ogromną popularnością wśród turystów dzięki dookolnej panoramie na polską i ukraińską część Bieszczadów. Najlepiej widać z niego górną część doliny Sanu ciągnącą się w stronę Przełęczy Użockiej, a w kierunku południowo-wschodnim Rozsypaniec, Połoninę Bukowską z Kińczykiem Bukowskim oraz najwyższe bieszczadzkie szczyty z Pikujem. Przy dobrej widzialności można dostrzec szczyty Gorganów.
Według legendy, w średniowieczu zbiegały się tu granice Polski, Węgier i Rusi.
Jak dotrzeć do celu? Czerwonym szlakiem turystycznym: Wołosate – Rozsypaniec – Halicz – Przełęcz pod Tarnicą – Szeroki Wierch – Ustrzyki Górne. Jest to fragment Głównego Szlaku Beskidzkiego. Z Wołosatego przez Rozsypaniec będziemy wędrować ok 3.35 h. Zaś z Przełęczy pod Tarnicą (1275 m n.p.m.) mniej więcej 1.35 h.
Połonina Wetlińska jest masywem górskim i połoniną w Bieszczadach Zachodnich. To jeden z najczęściej i najchętniej odwiedzanych miejsc w Bieszczadach. Posiada kilka wierzchołków, a jego kontynuacją jest góra Smerek oddzielona przełęczą M. Orłowicza. Południowo-zachodnie stoki masywu są krótkie i stromo opadają w dolinę Wetlinki, zachodnie do doliny Prowczy i Nasiczniańskiego Potoku, natomiast północno-wschodnie przechodzą w długie grzbiety, które łagodnie opadają ku bardziej odległej dolinie Sanu. Poprzez Przełęcz Wyżną masyw Połoniny Wetlińskiej łączy się z Działem.
Szczyt cieszy się ogromną popularnością wśród turystów dzięki dookolnej panoramie na polską i ukraińską część Bieszczadów. Najlepiej widać z niego górną część doliny Sanu ciągnącą się w stronę Przełęczy Użockiej, a w kierunku południowo-wschodnim Rozsypaniec, Połoninę Bukowską z Kińczykiem Bukowskim oraz najwyższe bieszczadzkie szczyty z Pikujem. Przy dobrej widzialności można dostrzec szczyty Gorganów.
Według legendy, w średniowieczu zbiegały się tu granice Polski, Węgier i Rusi.
Jak dotrzeć do celu? Czerwonym szlakiem turystycznym: Wołosate – Rozsypaniec – Halicz – Przełęcz pod Tarnicą – Szeroki Wierch – Ustrzyki Górne. Jest to fragment Głównego Szlaku Beskidzkiego. Z Wołosatego przez Rozsypaniec będziemy wędrować ok 3.35 h. Zaś z Przełęczy pod Tarnicą (1275 m n.p.m.) mniej więcej 1.35 h.
Numer cztery: Połonina Wetlińska
Połonina Wetlińska jest masywem górskim i połoniną w Bieszczadach Zachodnich. To jeden z najczęściej i najchętniej odwiedzanych miejsc w Bieszczadach. Posiada kilka wierzchołków, a jego kontynuacją jest góra Smerek oddzielona przełęczą M. Orłowicza. Południowo-zachodnie stoki masywu są krótkie i stromo opadają w dolinę Wetlinki, zachodnie do doliny Prowczy i Nasiczniańskiego Potoku, natomiast północno-wschodnie przechodzą w długie grzbiety, które łagodnie opadają ku bardziej odległej dolinie Sanu. Poprzez Przełęcz Wyżną masyw Połoniny Wetlińskiej łączy się z Działem.
fot. tadeusz dziedzina / zdjecia.nocowanie.pl
Większa część masywu znajduje się na obszarze Bieszczadzkiego Parku Narodowego a jego najwyższe partie pokrywają typowe bieszczadzkie połoniny. Poniżej 1050 m znajdują się lasy bukowe, które najlepiej zachowały się w dolinie Tworylczyka. Z połonin zaś roztaczają się rozległe widoki i znajduje się tu najwyżej położone bieszczadzkie schronisko: „Chatka Puchatka” (1228 m n.p.m.), usytuowane tuż pod Hasiakową Skałą.
Szlaki turystyczne, którymi możemy dotrzeć na Połoninę Wetlińską:
Smerek (1222 m) to szczyt w Bieszczadach Zachodnich. Pod taką nazwą najczęściej jest opisywany. Jednak na niektórych mapach możemy się spotkać także z nazwą Wysoka. Smerek jest przedłużeniem na zachód grzbietu Połoniny Wetlińskiej. Granicą jest Przełęcz Mieczysława Orłowicza (1075 m n.p.m.), przez którą sąsiaduje on z Szarym Berdem.
Większa część masywu znajduje się na obszarze Bieszczadzkiego Parku Narodowego a jego najwyższe partie pokrywają typowe bieszczadzkie połoniny. Poniżej 1050 m znajdują się lasy bukowe, które najlepiej zachowały się w dolinie Tworylczyka. Z połonin zaś roztaczają się rozległe widoki i znajduje się tu najwyżej położone bieszczadzkie schronisko: „Chatka Puchatka” (1228 m n.p.m.), usytuowane tuż pod Hasiakową Skałą.
Szlaki turystyczne, którymi możemy dotrzeć na Połoninę Wetlińską:
- szlak turystyczny czerwony Główny Szlak Beskidzki: Kalnica - Smerek – Przeł. M. Orłowicza – Połonina Wetlińska – Berehy Górne (ok. 5 h)
- szlak turystyczny żółty: Połonina Wetlińska (schronisko) – Przełęcz Wyżna (nieco ponad 1h)
- szlak turystyczny żółty i szlak turystyczny czarny: Połonina Wetlińska (schronisko) – camping „Górna Wetlinka” (ok. 2h)
- szlak turystyczny żółty: Wetlina – Przełęcz M. Orłowicza – Zatwarnica (ok. 3h)
Numer pięć: Smerek
Smerek (1222 m) to szczyt w Bieszczadach Zachodnich. Pod taką nazwą najczęściej jest opisywany. Jednak na niektórych mapach możemy się spotkać także z nazwą Wysoka. Smerek jest przedłużeniem na zachód grzbietu Połoniny Wetlińskiej. Granicą jest Przełęcz Mieczysława Orłowicza (1075 m n.p.m.), przez którą sąsiaduje on z Szarym Berdem.
fot. Karol Wiak
Z połonin Smereka rozciągają się szerokie panoramy widokowe na Połoninę Wetlińską, pasmo graniczne z Wielką Rawką i Riabą Skałą, Pasmo Łopiennika i Durnej, Wysoki Dział z Wołosanią a także miejscowości Wetlina oraz Smerek.
Jak dotrzeć na szczyt? Czerwonym szlakiem turystycznym, czyli Głównym Szlakiem Beskidzkim na odcinku wieś Smerek – Smerek – Przełęcz Orłowicza – Połonina Wetlińska
Połonina Caryńska leży między dolinami Prowczy i Wołosatego, w których leżą miejscowości Brzegi Górne i Ustrzyki Górne. Na północy Przysłup Caryński oddziela masyw od Magury Stuposiańskiej, zaś od południa poprzez Wyżniańską Przełęcz graniczy on z Działem w paśmie granicznym.
Z połonin Smereka rozciągają się szerokie panoramy widokowe na Połoninę Wetlińską, pasmo graniczne z Wielką Rawką i Riabą Skałą, Pasmo Łopiennika i Durnej, Wysoki Dział z Wołosanią a także miejscowości Wetlina oraz Smerek.
Jak dotrzeć na szczyt? Czerwonym szlakiem turystycznym, czyli Głównym Szlakiem Beskidzkim na odcinku wieś Smerek – Smerek – Przełęcz Orłowicza – Połonina Wetlińska
Numer sześć: Połonina Caryńska
Połonina Caryńska leży między dolinami Prowczy i Wołosatego, w których leżą miejscowości Brzegi Górne i Ustrzyki Górne. Na północy Przysłup Caryński oddziela masyw od Magury Stuposiańskiej, zaś od południa poprzez Wyżniańską Przełęcz graniczy on z Działem w paśmie granicznym.
fot. Karol Wiak
Panorama z Połoniny Caryńskiej jest rozległa, z dobrze widocznym masywem Wielkiej Rawki, Połoniny Wetlińskiej i grupą najwyższych szczytów polskich Bieszczadów z Tarnicą i Haliczem. Przy bardzo dobrej przejrzystości powietrza, z połoniny zobaczyć można odległe o ponad 100 km ukraińskie Gorgany, czy odległe o blisko 180 km Tatry.
Połonina Caryńska jest objęta ochroną w ramach Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Jak do niej dotrzeć? Korzystając z jednego ze szlaków:
Panorama z Połoniny Caryńskiej jest rozległa, z dobrze widocznym masywem Wielkiej Rawki, Połoniny Wetlińskiej i grupą najwyższych szczytów polskich Bieszczadów z Tarnicą i Haliczem. Przy bardzo dobrej przejrzystości powietrza, z połoniny zobaczyć można odległe o ponad 100 km ukraińskie Gorgany, czy odległe o blisko 180 km Tatry.
Połonina Caryńska jest objęta ochroną w ramach Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Jak do niej dotrzeć? Korzystając z jednego ze szlaków:
- szlak turystyczny czerwony, czyli Główny Szlak Beskidzki na odcinku Ustrzyki Górne – Połonina Caryńska – Brzegi Górne (nieco ponad 3h)
- szlak turystyczny zielony Pod Magurą Stuposiańską - Przysłup Caryński (Schronisko studenckie Koliba) – Połonina Caryńska – Przełęcz Wyżniańska – Mała Rawka (ok. 4h
- ścieżka krajoznawcza - zielona.svg Ustrzyki Górne – Połonina Caryńska – Brzegi Górne oraz Przełęcz Wyżniańska – Połonina Caryńska.
Agnieszka Skrzyńska - Michalczewska
Komentarze
