Finlandia Północna

Pogórze rozciąga się na północ od jezior aż po Koło Polarne, zachodnia część opada ku Nizinom Nadmorskim Zatoki Botnickiej - tam też leżą główne miasta: Oulu i Kemi, wschodnia - o bardziej urozmaiconej rzeźbie terenu - sięga pięknego regionu Kuusamo, zwanego często "Fińską Szwajcarią".

Dalej na północ - to Laponia. Olbrzymie terytorium tej prowincji - obszarem przewyższające Węgry - rozpościera się na północ od Koła Podbiegunowego sięgając aż na przedpola Oceanu lodowatego. Jest to najbardziej dziewicza i najmniej zaludniona prowincja Finlandii.A chociaż z roku na rok przybywa turystów, obszar Laponii jest dostatecznie wielki, aby skutecznie opierać się niszczycielskim skutkom tej inwazji. Laponia pozostaje więc wciąż wielkim rezerwatem przyrody, tym bardziej fascynującym, że niemal unikalnym w naszych czasach.

Na północy każdy może znaleźć coś dla siebie. Zimą jadą tam głównie narciarze i amatorzy egzotycznego widowiska selekcji reniferów, latem pozostali turyści. Jednak wybierając się do Laponii w czerwcu lub w lipcu, trzeba obowiązkowo zaopatrzyć się w skuteczne środki przeciwko komarom i innym krwiopijnym muchom !!! Jeśli nie możemy zrezygnować z oglądania nie zachodzącego słońca lepiej wybrać się do Laponii nieco później. wczesna jesień jest w tych stronach najpiękniejszą kolorystycznie porą roku i nie przypadkiem zwie się po fińsku "Rauskea-aika" - czas brązowej barwy.

Zwiedzanie zacznijmy od Kajaani, miasta znajdującego się aż 564 kilometry od Helsinek. Zapisało się ono w historii fińskiej literatury jako miasto, gdzie tworzył swą nieśmiertelną Kalevalę Elias Lönnrot, uprawiający tu skromną praktykę lekarską.

Warto tu przyjechać aby być bliżej natury i jeżeli chce się znaleźć spokój i ciszę. Pociągi i autobusy jeżdżą tu rzadko. W dzień panuje tu niewielki ruch, a życie nocne nie charakteryzuje się bogactwem.
Co roku na początku lipca odbywa się tutaj największy fiński festiwal poezji, podczas którego Kauppakatu, główna ulica miasta, zamienia się w tętniący życiem targ.

Kolejnym przystankiem jest Oulu. Jest to największe i najważniejsze miasto fińskiej Północy, a zarazem wiodące w przemyśle komputerowym i w produkcji mikroprocesorów. Jednak pamięta o swej przeszłości związanej z produkcją smoły, było ono jej światowym ośrodkiem. Zachowało się tu wiele obiektów przypominających o tym zwiedzającym.

Miasto zapisało się również chlubnie w historii kraju dzięki wielu wybitnym Finom, którzy tu się urodzili lub uczęszczali do szkół. Był wśród nich wybitny filozof - J.W. Snellman, znany filolog - M. A. Castren, słynny kompozytor - L. Medetoja, a także dwaj prezydenci: K. J. Stahlberg i K. Kallio.

Warto obejrzeć ruiny zamku z 1590 roku na wysepce Linnasaari i Tuomiokirkko - klasycystyczną katedrę z początków XIX wieku zbudowaną według planów Engela (z wieży kościoła rozpościera się rozległa panorama miasta).

Kolejne miasto, reklamowane jako stolica Laponii rozczarowuje swoim widokiem, który jest ponoć równie lapoński jak palma. Drewniane chaty starego Rovaniemi (bo o nim tu mowa) zostały zniszczone przez wycofujących się pod koniec II wojny światowej Niemców. Odbudowane domy to szaro-białe budynki i irytująca wręcz nowość wszystkiego dookoła. Miasto zbudowano na planie rogów renifera (wg projektu Alvara Aalto).

Niektórych ludzi do Rovaniemi zwabia jedynie możliwość przeżycia ekscytującego doświadczenia jakim jest przekroczenie koła podbiegunowego lub odwiedzenie wioski św. Mikołaja.

Źródło: www.terve.pl