Helsinki - "Córka Bałtyku"

Mało jest chyba w Europie miejsc - oczywiście poza Wenecją - gdzie morze i dzielnice mieszkalne żyłyby w tak bliskim sąsiedztwie. Słusznie więc nazywa się Helsinki "Córką Bałtyku". Inny przydomek "Białe miasto północy" - nawiązuje do wrażenia, jakie sprawia stolica widziana od strony morza. Gdy statek zbliża się do Etelästama - Portu Południowego - rzuca się przede wszystkim w oczy olśniewająca biel klasycystycznych fasad starego centrum miasta, nad którym dominuje zielonkawa kopuła imponującej katedry.

Niezwykle charakterystycznym i nie mniej malowniczym elementem miasta jest również barwny Kauppatori - Targ miejski, który rozłożył się na nabrzeżu przed pałacem prezydenta. Trochę dalej, przy Senaatintori - Placu Senackim, znajdują się gmachy rządowe oraz uniwersytet. Ich szlachetna, neoklasyczna architektura jest dziełem wybitnego architekta Karola Ludwika Engela, który odbudowywał miasto - już jako stolicę Wielkiego Księstwa - po wielkim pożarze, który zniszczył je w 1808 r.

Szybszy rozwój Helsinek przypada dopiero na XIX w., na czasy, gdy przeniesiono tam stolicę kraju i z tego okresu pochodzi większość zabudowy starego śródmieścia. Rychło okazało się jednak, że wolne tereny na półwyspie są na wyczerpaniu i miasto wylało się poza jego granice anektując pobliskie wyspy, a także przeciwległe brzegi zatoki.

Ofensywa urbanistyczna rozwijała się jednak głównie na północ, w stronę lądu stałego. Ale tam natrafiła na przeszkodę w postaci Dworca Głównego i torów kolejowych, przy których ulokowały się różne składy i magazyny. Od tego też miejsca miasto jakby rozdzieliło się na dwie części: zachodnią, gdzie powstawały dzielnice zamożniejsze i wschodnią.

Okres po II wojnie światowej przyniósł nową, burzliwą ekspansję Helsinek. Powstało szereg dzielnic odznaczających się nowoczesną architekturą. Pomiędzy poszczególnymi dzielnicami pozostawiono rozległe pasma lasów, łąk i pól, skutkiem czego miasto stało się rozległe i przestrzenne.

Helsinki są nie tylko ośrodkiem polityczno-administracyjnym, ale również przemysłowym, naukowym i kulturalnym. W stolicy ma swą siedzibę najwyższa instytucja naukowa - Akademia Fińska, Konserwatorium czyli Akademia Sibeliusa, a ponadto sześć uczelni akademickich.

Zwiedzając miasto warto zacząć od Kauppatori - Placu Targowego, położonego w pobliżu Dworca Morskiego, gdzie przybywają również polskie promy z Gdańska. Tuż obok jest Pałac Prezydenta, stary ratusz, prawosławny Uspienskij Sobor.

Przed Pałacem Prezydenckim zwraca uwagę kamień upamiętniający wizytę carycy Aleksandry Fiodorowny; kilkadziesiąt metrów dalej w kierunku północnym rozciąga się Senaatintori - Plac Senacki, z klasycystycznymi budowlami Engela. Otaczają go Katedra, gmachy Rady ministrów i Ministerstwa Spraw Zagranicznych, budynki uniwersyteckie; pośrodku placu stoi pomnik Aleksandra II.

Źródło: www.terve.pl