Jeziora Plitwickie na Chorwacji
Aby dostrzec niezwykłą urodę Jezior Plitwickich nie wystarczy obejrzenie ich na fotografii. Trzeba się wybrać na Chorwację i je zobaczyć, zwiedzać spokojnie co najmniej przez kilka dni, trzymając w ręku mapę, by nie przeoczyć żadnego zakątka.
Niezwykłą scenerię Jezior Plitwickich wykorzystują producenci filmów o tematyce indiańskiej. Powstały w 1949 r. park narodowy to 16 tarasowo ułożonych jezior połączonych ze sobą 92 wodospadami, niezliczone strumyki i strumienie, potoki oraz rzeczki, stawy i dzikie rozlewiska. Z łącznej powierzchni 29 482 ha, 22 000 ha to lasy, 217 ha woda, reszta zaś łąki i użytki rolne. Dwa największe jeziora - Kozjak i Proscansko zajmują prawie dwie trzecie wodnego obszaru parku.
Jeziora Plitwickie dzielą się na górne i dolne. Początek górnym jeziorom dają dwa potoki: Bijela Rijeka i Crna Rijeka, które, łącząc się koło wioski Plitvicki Leskovac w rzekę Maticę, wpadają kilometr dalej na wysokości 639 m do 2,5-kilometrowego Jeziora Prosćanskiego (68 ha), pierwszego z Jezior Plitwickich. Stąd kaskadami spływają do położonych coraz to niżej jezior.
Tereny wokół dolnych jezior, w odróżnieniu od górnych, są mniej zalesione, za to bardziej romantyczne. Zasila je Plitvicki potok, który spadając w 80-metrową przepaść, z hukiem rozbija się o skały. Wody z jezior płyną dalej kanionem rzeki Korany, tworząc cztery barwne kaskady: od bieli poprzez jasną zieleń, turkus i błękit po granat i ciemny granat. Brzegi są raczej strome i skaliste, toteż dla turystów utworzono specjalne kładki i mostki. Wody napotykają między jeziorami skalne progi, z których spływają bajecznymi wodospadami.
Park można zwiedzać na różne sposoby. Wokół górnych jezior, na trasie o długości 6 km, kursuje pociąg panoramiczny, który jednorazowo zabiera stu pasażerów.
Inną możliwością są stateczki spacerowe kursujące po jeziorze Kozjak dwoma trasami. Na przystaniach wywieszone są aktualne rozkłady kursów; pokład mieści kilkadziesiąt osób.
Choć bardzo łatwo ulec czarowi darmowego jeżdżenia po parku - ani statek, ani tym bardziej pociąg nie zastąpią pieszej wędrówki. Szlaki wiodą świeżo ułożonymi drewnianymi ścieżkami, co dodatkowo potęguje wrażenie niezwykłości zwiedzanego miejsca.
Najpopularniejszy z nich, prowadzący zachodnimi brzegami jezior i do wodospadów, zaznaczony jest czytelnie wraz z punktami widokowymi na okładce biletu. By przewędrować przez cały park i dokładnie poznać mijane po drodze miejsca potrzeba jakichś 7-8 godzin, wersja skrócona zajmuje przeciętnie 3 godziny. W punkcie it warto nabyć szczegółową mapę parku i okolic.
Źródło: onet.pl
Komentarze
