Kaszuby na weekend - co warto zobaczyć?
Kaszuby kuszą różnorodnością. W tej niezwykłej krainie jezior i lasów czekają na nas także atrakcje archeologiczne, historyczne i etnograficzne oraz zabytki architektury i sztuki. To idealne miejsce na wypoczynek – dla każdego i o każdej porze roku.
Słowiński Park Narodowy
Słowiński Park Narodowy to nadmorskie jeziora oraz ruchome wydmy włączone przez UNESCO do sieci rezerwatów biosfery. Co ciekawe, ruchome wydmy mogą osiągać wysokość nawet kilkudziesięciu metrów i potrafią przemieszczać się nawet o 10 metrów rocznie. Najwyższa z wydm, Łącka Góra, osiąga wysokość od 30 do 40 m n.p.m. Jeśli wdrapiemy się na sam szczyt, naszym oczom ukażą się wspaniałe widoki. Nie jest to jednak jedyna atrakcja parku. Na terenie Słowińskiego Parku Narodowego znajdują się również torfowiska, jeziora oraz lasy zasypywane przez piasek.
Ciekawostką może być fakt, że przez park przepływa również siedem rzek, co tworzy doskonałe warunki dla wodnego i błotnego ptactwa. Jeśli nam się poszczęści, możemy podczas zwiedzania parku przeżyć burzę piaskową, która na długo pozostanie w naszej pamięci.
Kaszubski Park Etnograficzny im. Teodory i Izydora Gulgowskich
Muzeum we Wdzydzach Kiszewskich powstało na początku XX wieku, a jego założycielami byli Teodora i Izydor Gulgowscy. Wystawę urządzili w XVIII-wiecznej chałupie, którą odkupili od miejscowego gospodarza. Wśród pierwszych eksponatów znalazły sprzęty domowe, cenna kolekcja wyszywanych złotem czepców oraz malowane szkło i ceramika. Działalność Gulgowskich przyczyniła się również do rozwoju lokalnego rękodzieła i upowszechnienia kultury kaszubskiej.
Teraz muzeum zajmuje obszar 22 hektarów nad brzegiem jeziora Gołuń. Na tej przestrzeni zgromadzono chałupy, dwory, kościoły, szkoły, budynki gospodarcze i warsztaty rzemieślników z terenu Kaszub i Kociewia. Postarano się wiernie odtworzyć ich wnętrza i wyposażyć w autentyczne sprzęty.
W ofercie muzeum, oprócz możliwości zwiedzania, znalazły się również lekcje i warsztaty muzealne, pokazy dawnych prac i zawodów, organizowanie koncertów oraz imprez plenerowych.
Kolegiata pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kartuzach
Kartuzy, ul. Klasztorna
Kościoły Kartuzy 9.6Chojnice i Bory Tucholskie
Chojnice to malowniczo położona miejscowość na granicy Borów Tucholskich. Historia tego pięknego kaszubskiego miasta sięga co najmniej XII wieku – już wtedy na ziemiach pomiędzy nieistniejącymi obecnie jeziorami Jeleńcz i Zielonym istniał gród o niezwykłych walorach obronnych. Fortyfikacje miejskie z czasem uczyniły Chojnice istotnym elementem systemu obronnego państwa krzyżackiego. I chociaż miasto wielokrotnie przechodziło z rąk polskich do krzyżackich, z tego okresu zachowało się wiele zabytków, nadających miastu historyczny charakter.
Podczas zwiedzania miasta warto udać się także do gotyckiej Bazyliki Ścięcia św. Jana Chrzciciela. Została ona wzniesiona w XIV wieku na miejscu drewnianego kościoła – według niektórych średniowiecznych podań wcześniej znajdowała się tu świątynia ku czci słowiańskiego boga Świętowita. We wnętrzu bazyliki będziemy mogli zobaczyć witraże przedstawiające przede wszystkim postać Jana Chrzciciela, polichromie oraz tablice poświęcone m.in.: bł. s. Jerzemu Popiełuszce oraz kardynałowi Stefanowi Wyszyńskiemu.
Kartuzy i Kolegiata Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Kartuzy są położone nad czterema jeziorami: Karczemnym, Klasztornym Dużym, Klasztornym Małym i Mielenkiem, które określane są również „jeziorami kartuskimi”. Początki miasta sięgają 1381 r. gdy sprowadzono tam ojców kartuzów, wyróżniających się niezwykle surową regułą. To właśnie oni ukuli maksymę „memento mori”, uważaną za motto epoki średniowieczna. Zakonnicy rozpoczęli budowę klasztoru i kościoła – zachowany do dzisiaj budynek stanowi jeden z najcenniejszych zabytków miasta, jest także najbardziej charakterystycznym punktem kartuskiego krajobrazu.
Kartuzy to urzekające miasteczko, które zachwyca turystów zarówno pięknym otoczeniem, jak i zabytkami. Najcenniejszym jest gotycka kolegiata wraz z pozostałościami dawnego zespołu klasztornego. Do naszych czasów nie zachowały się wszystkie eremy (domy zakonników) – został zaledwie jeden oraz fragment krużganków łączących część mieszkalną z klasztorem.
Agnieszka Skrzyńska - Michalczewska
Komentarze
