Lwów - bogaty w architekturę i kulturę

Panoramę miasta można zobaczyć z wspaniałego punktu widokowego, jakim jest Kopiec Unii Lubelskiej.

Kopiec Unii Lubelskiej powstał na wzgórzu, które nosi obecnie nazwę Wysoki Zamek. Jest to miejsce, w którym cała historia tego pięknego miasta się rozpoczyna. Na stokach właśnie tego wzgórza Daniel, książę halicko-wołyński założył gród. Zdarzenie miało miejsce w XIII wieku. Syn księcia miał na imię Lew - stąd też wzięła się nazwa miasta. Począwszy od XV wieku przez 3 stulecia Lwów był najważniejszym miastem w południowo-wschodniej Rzeczypospolitej Polskiej.

Od początku swojego istnienia był miastem, w którym mieszkało wiele nacji. Narody, które można wymienić tutaj to: Polacy, Ukraińcy, Żydzi, Niemcy oraz Ormianie.

Gdy nastąpił I rozbiór Polski, Królestwo Galicji i Lodomerii ustanowiło Lwów swoją stolicą. Pozwoliło to miastu prężnie się rozwijać przez następne lata. Gdy Galicja odzyskała autonomię, do Lwowa przeniosły się organa państwa.

Na dzień przed rozpoczęciem I wojny światowej Lwów był obiektem walk. W ten sposób znalazł się w granicach Polski i został najważniejszym ośrodkiem południowo-wschodniej Polski ponownie. Po 22 dniach II wojny światowej Lwów został oddany bez walki Sowietom. Przez 3 lata - od 1941 do 1944 roku należał do Generalnej Guberni, natomiast w czasach Związku Radzieckiego był najważniejszym ośrodkiem, w którym Ukraińcy dążyli do uzyskania niepodległości. Ukraina zdobyła niepodległość jednak dopiero w 1991 roku.

We Lwowie obowiązkowo trzeba zobaczyć:
- cerkiew Uspieńską, którą nazywa się także Wołoską,
- pierwszą dzielnicę żydowską, z zachowanymi resztkami synagogi "Złota Róża",
- średniowieczny Rynek.

Warte uwagi są także: Katedra Łacińska Wniebowzięcia NMP, która należy do najstarszych zabytków w stylu gotyckim we Lwowie, plac Mickiewicza, będący centralnym punktem XIX-wiecznego Lwowa, Cmentarz Łyczakowski oraz Cmentarz Żelaznej Kompanii z kwaterą Orląt Lwowskich.

Źródło: ukraina.endi.pl