Bacówka w sercu gór

Bacówka w Sercu Gór – Dom z Bali w Gorczańskim Parku Narodowym

Zapraszamy do wyjątkowej bacówki, ukrytej w samym sercu Gorczańskiego Parku Narodowego, na malowniczych stokach Turbacza. Ten urokliwy dom z bali, otoczony lasami i górską przyrodą, to idealne miejsce dla osób szukających odosobnienia, spokoju i kontaktu z naturą.

Cechy Bacówki

• Unikalna lokalizacja: w pełnym odosobnieniu, w środku lasu, z dala od cywilizacji.
• Drewniany dom z bali: tradycyjny styl góralski, harmonizujący z otaczającą przyrodą.
• Pełne wyposażenie: dom zapewnia wygodę i komfort wśród dzikiej natury.
• Cisza i spokój: idealne miejsce na odpoczynek od codziennego zgiełku.

Otoczenie i Atrakcje

• Dzika przyroda: otoczony lasami dom pozwala w pełni poczuć magię gór.
• Górskie szlaki: idealne miejsce na piesze wędrówki po Turbaczu i okolicach.
• Bliskość natury: szum wiatru, dźwięk strumyka i śpiew ptaków tworzą wyjątkową atmosferę.
• Idealne miejsce na refleksję i regenerację: spędź czas w harmonii z naturą, ciesząc się chwilami w samotności lub z bliskimi.

Komfort i Wygoda

• Kominek: na chłodne wieczory, by cieszyć się ciepłem i przytulnością.
• Miejsce na ognisko: na romantyczne wieczory pod gwiazdami lub rodzinne biesiady.
• Krystalicznie czysta woda źródlana: prosto z gór, dostępna w domowej instalacji.

To idealne miejsce na odpoczynek, ucieczkę od codzienności i zanurzenie się w pięknie górskiej przyrody. Nasza bacówka to nie tylko nocleg – to przeżycie, które pozwoli Ci na nowo odkryć uroki życia w harmonii z naturą.

🌲 Zapraszamy do kontaktu i rezerwacji! 🌲

Stron: bacowki.com

Kontakt: [zapytaj o nocleg]

"To jest mój najpiekniejszy sen...

Ciemnosmreczyński stary las!

las ukochany, o las mój!

Tam rzeka, tocząc się przez głaz,

jęczy i wyje, i zawodzi

tam śpiewająca Cisza chodzi

samotna, piękna pośród drzew,

w deszczowy szklanny patrzy zdrój,

trąca z konarów zwisle mchy,

i wielkie, złote pajęczyny;

tam żółte kwiaty wśród wikliny

patrzą jak zadumane oczy;

tam senna paproć w gaszczu drzy,

rudych się szczawiów chwiele krzew

i z ciemnych smreków, jako krew,

świeci czerwony krzak maliny...

Ciemnosmreczyński stary lesie,

już cie śniegowy obległ szron:

szumże z zawieja, kołyszże się

jak wielki, dzwięczny, srebrny dzwon."

Kazimierz Przerwa-Tetmajer,

wiersz "Ciemnosmreczyński las"