Sanatorium Uzdrowiskowe Azalia

Bardzo nie polecam tego miejsca. Zostałam tam okradziona z kosztownej biżuterii i nikt nie wykazał odrobiny chęci, aby wyjaśnić tę sprawę. W arogancki i bezczelny sposób zostałam poinformowana, bym udała się na policję, w sytuacji kiedy rozpoczęła się pandemia a ja byłam tam ze swoją niepełnosprawną córką. Prosiłam o przejrzenie monitoringu/ dosłownie kilkunastu godzin, kiedy najprawdopodobniej miała miejsce kradzież. Zostałam zlekceważona i wręcz traktowano mnie jak intruza, nie jak poszkodowanego. Każdy uczciwy właściciel obiektu dążyłby do wyjaśnienia kradzieży/ menadżer bardzo arogancka i nieuprzejma( może miała coś na sumieniu) nie chciała podjąć tematu. Ja nie zaryzykowałam zdrowia swojej córki i swojego wizytą na policji, bo tylko tak można było złożyć doniesienie o przestępstwie. Pani menadżer powinna zająć się chyba z powrotem pasieniem krów na łące/ bardziej odpowiadałoby to jej kompetencjom. W chwili kiedy ogłoszono zamknięcie sanatorium z powodu pandemii, było to w połowie turnusu/ wszyscy pacjenci zostali potraktowani jak zło konieczne z natychmiastowym „kopniakiem”, by jak najszybciej opuścili obiekt. Doszło wręcz do krzyków i kłótni na stołówce, kiedy niektórzy z pacjentów próbowali uzyskać pomoc w przyspieszonym opuszczeniu turnusu/ nie każdy był samodzielny. Cechą tego sanatorium jest to, że pacjenci prywatni są traktowani w inny/lepszy sposób. Przykładem bijącym po oczach jest to, że dostają inne, bogatsze posiłki. Budynek jest całkowicie nie przystosowany dla osób na wózkach/ co uważam jako rzecz nie do przyjęcia( z łazienkami włącznie). Zmiana pościeli odpłatna/ i to wcale niemało/ nie jestem na wczasach, lecz w obiekcie służby zdrowia- przypominam. Chyba zarząd zapomina, że to tylko dzięki pacjentom NFZ są w stanie utrzymać się przy życiu. Żal i zniesmaczenie wielkie pozostało mi po tym pobycie. W wielu miejscach bywam z racji niepełnosprawności swojej córki. Azalia wypadła mniej niż zero.