Opera Leśna

Paul Walther-Schaffer, kapelmistrz Teatru Miejskiego w Gdańsku przy Targu Węglowym, podczas jednego ze spacerów po leśnych wzgórzach otaczających Sopot, natrafił kilkaset metrów od Doliny Prądki na rozległą polanę otoczoną stromymi wzgórzami, porośniętymi starymi drzewami. Po wielu poszukiwaniach odnalazł wreszcie miejsce, które było idealne do realizacji jego upragnionego pomysłu - utworzenia sceny na wolnym powietrzu. Miejsce, które poza pięknym krajobrazem charakteryzowało się także doskonałą akustyką. Do swojego pomysłu udało mu się przekonać burmistrza Sopotu Maxa Woldmanna. To właśnie dzięki jego zainteresowaniu projektem i poparciu uzyskano zgodę na budowę nowego teatru, którą rozpoczęto w 1909 roku. Scenę zaprojektował Paul Walther-Schaffer. Jej wykonanie powierzono Paulowi Püchmüllerowi, ówczesnemu miejskiemu mistrzowi budowlanemu, który w 1904 roku wsławił się wykonaniem Łazienek Południowych. Po czterech miesiącach obiekt był gotowy na przyjęcie pierwszych widzów.

W dniu 11 sierpnia 1909 roku odbyło się uroczyste otwarcie Opery Leśnej. Pierwsze przedstawienie: „Obóz nocny w Grenadzie” Conradina Kreutzera, odbyło się tego samego dnia o godzinie 7 wieczorem. Orkiestrą dyrygował wówczas gdańszczanin Emil Schwarz, a nad całością czuwał inicjator i współtwórca nowego obiektu Paul Walther-Schaffer.

Późniejsze zmodernizowanie Opery Leśnej i wdrożenie przemyślanych założeń repertuarowych (od roku 1922 poza „Nizinami Auguna” D'Alberta i „Fidelio” Beethovena wystawiano tylko i wyłącznie opery Wagnera) rozsławiło Operę Leśną na całą Europę do tego stopnia, że zyskała miano „drugiego Bayeruth”. W leśnym amfiteatrze występowali najlepsi, cieszący się wielką sławą, śpiewacy: Swen Nilson, Erna Schluter i światowej sławy dyrygenci: Karl Tutein, Roger Heger, Franz von Hoesslin. Szczególną sławę zdobył chór Opery Leśnej pod dyrekcją Stange, a później Żelaznego. Ten amatorski zespół przez cały rok przygotowywał się tylko do festiwalu wagnerowskiego, a liczył w niektórych latach nawet ponad 500 śpiewaków.

Opera Leśna przeżywała swój rozkwit. Posiadała widownię na około cztery tysiące miejsc siedzących i mniej więcej tyle samo miejsc stojących. Scena była oddzielona od widowni potężną - wykonaną z żelaznej siatki przyozdobionej zielenią - kurtyną, ważącą wiele ton, wysoką na 12 metrów i długą na 38 metrów.

W trakcie wojny Opera Leśna działała wprawdzie nadal (do roku 1943), ale poziom przedstawień malał. Nie było już znakomitych artystów i bogatych scenografii, a widownię stanowili żołnierze i przygodni goście. Wznowienie działalności nastąpiło po zakończeniu wojny, choć do roku 1961 obiekt wykorzystywany był jedynie okazjonalnie.

Operę Leśną uratował Międzynarodowy Festiwal Piosenki. Pierwsze festiwale odbywały się odpowiedni ani pod względem akustycznym, ani reprezentacyjnym. Pojawiła się propozycja przeniesienia festiwalu do Opery Leśnej.

Od początku 1978 roku administrację nad obiektem przejęła Bałtycka Agencja Artystyczna BART. Oferta proponowanych imprez na terenie Opery Leśnej zaczęła się poszerzać. Ową hossę przerwały dramatyczne wydarzenia w sierpniu 1980 roku. Po nieudanym festiwalu piosenki Opera Leśna została zamknięta na wiele miesięcy. Kolejny festiwal odbył się dopiero w 1984 roku. Oprócz corocznych Międzynarodowych Festiwali Piosenki na sopockiej scenie miały miejsce niezliczone ilości koncertów rockowych, bluesowych czy też koncertów muzyki poważnej. W 1984 roku Ministerstwo Kultury i Sztuki wraz z Bałtycką Agencją Artystyczną BART zorganizowały po raz pierwszy w powojennej Polsce ogromne wydarzenie: Bałtyckie Spotkania Oper i Teatrów Muzycznych. Niestety, publiczność tym razem nie dopisała. Jednak za sensację należałoby uznać wystawienie po kilkudziesięciu latach przerwy „Walkirii” Ryszarda Wagnera.

Dziś Opera Leśna uchodzi w opinii fachowców za jeden z najpiękniejszych i najznakomitszych pod względem akustycznym obiektów w Europie. Obecnie teren Opery Leśnej zajmuje 4 hektary, na widowni może zasiąść 4335 widzów, kanał dla orkiestry może pomieścić 110 muzyków.

 
Na scenie Opery Leśnej występowały czołowe gwiazdy muzyki polskiej:

Czerwone Gitary, Niebiesko-Czarni, Czerwono-Czarni, Trubadurzy, Czesław Niemen, Skaldowie, Budka Suflera, KOMBI, Grzegorz Ciechowski, Justyna Steczkowska, Grzegorz Turnau, DE MONO, Natalia Kukulska, Maryla Rodowicz, BAJM, Perfect, Edyta Górniak, Robert Chojnacki, Kayah, Myslovitz, ONA, Kasia Kowalska, Wilki, Golec uOrkiestra, Brathanki, Ich Troje, Blue Cafe, FEEL

i zagranicznej:

Gloria Gaynor, Catherina Valente, Udo Jurgens, Karell Gott, Middle Of The Road, Christie, The Temptation, Joan Baez, Johny Cash, Charles Aznavour, Jose Feliciano, KajaGooGoo, Marillion, Colosseum, OMD, Jimmy Sommervile, Annie Lennox, Deep Forest, Kim Wilde, Paul Young, Emmilou Harris, La Bouche, Kelly Family, ZZ Top, Beverly Craven, East 17, Al Bano & Romina Power, Backstreet Boys, The Corrs, James Brown, Earth, Wind & Fire, Ace of Base, Chris Rea, Goran Bregovič, Whitney Houston, Lionel Richie, Bryan Adams, UB40, INXS, Zucchero, Garou, Paul Anka, Clannad, Limahl...

Źródło: bart.sopot.pl