Pomysł na weekend. Z Warszawy za miasto

Piękna jesień za oknem i dużo wolnego czasu, którego mamy pod dostatkiem weekendową porą. Aż żal nie wyjechać gdzieś za miasto. Okolice Warszawy zachęcają zarówno miłośników przyrody, aktywnego wypoczynku, czy historii. W wielu miejscowościach znajdziemy wspaniałe zabytki i liczne atrakcje. Które kierunki warto odwiedzić podczas jesiennego weekendu poza Warszawą? Sprawdźmy!

Co ciekawe – pałac ma swoje duchy! Okazuje się, że zwiedzając Pałac w Nieborowie można trafić na pokutującego za swe grzechy kardynała Radziejowskiego lub spacerującą po komnatach (wraz ze swym pieskiem) piękną Anną Orzelską.

Turyści, którzy uwielbiają piękne wnętrza, drogie luksusowe przedmioty, sztukę, ale łakną też zdobywania wiedzy i kochają historię – będą zachwyceni zwiedzaniem. Wnętrze, zarówno jak i sam budynek, robi na turystach ogromne wrażenie. Zachęcamy również do spaceru po pięknych ogrodach, które kuszą szczególnie latem.

Kolejne wyjątkowe miejsce to Akwedukt na Skierniewce. Jest to jeden z elementów, które tworzą wyjątkowy romantyczny park w Arkadii. Pośród drzew i krzewów znajdują się budynki i ruiny. Park połączony jest pałacem Radziwiłłów w Nieborowie – prowadzi stamtąd wygodna aleja obsadzona lipami.

Jedną z budowli jakie w parku napotykają spacerowicze jest akwedukt. Łączy on rzeczkę Skierniewkę ze stawem. Arkadyjski akwedukt został wybudowany w 1784 roku na wzór rzymskich wodociągów. Stanowił Kolejny element parku stworzonego przez Helenę Radziwiłłową. Obecny akwedukt to rekonstrukcja oryginału. Powstał on w latach 1950-52, a odbudową kierował profesor Gerard Ciołek. Za wzór posłużył oryginalny projekt oraz jego uzupełnienia.

W kierunku Żelazowej Woli

To właśnie tam znajduje się Dom Urodzenia Fryderyka Chopina, czyli muzeum biograficzne tego wielkiego artysty. W skład muzeum wchodzi oficyna (tzw. dworek) oraz 7-hektarowy park krajobrazowy nad rzeką Utratą. Dwór wraz z parkiem jest oddziałem Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawie zarządzanego przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina.

Wnętrze dworku to pokój z kominkiem – dawna kuchnia, pokój ojca – salonik muzyczny, jadalnia, pokój matki – miejsce urodzenia Fryderyka Chopina oraz pokój dziecięcy. Układ wnętrz ma jednak charakter symboliczny, bowiem nieznany jest ich rozkład w czasach Chopina.

Ekspozycję stałą stanowi aranżacja wnętrz skromnego XIX-wiecznego dworku, odtwarzająca atmosferę domu rodzinnego kompozytora oraz ekspozycja biograficzna poświęcona Fryderykowi Chopinowi. Oficyna, w której zamieszkał z żoną ubogi nauczyciel Mikołaj Chopin, siłą rzeczy była urządzona skromnie, zgodnie z pozycją materialną rodziny.

Niezwykle ciekawy jest także sam part nad Utratą, gdzie można zobaczyć około 10 tys. gatunków i odmian drzew, krzewów, bylin i roślin cebulowych z kraju i ze świata. Są wśród nich m.in.: wierzby, klony, dęby, topole, amerykańskie sosny, kalifornijskie jodły, japońskie berberysy oraz cierniste pigwowce z Chin.

Dodatkowo na terenie parku znajdują się liczne wizerunki Fryderyka Chopina. Są to: obelisk w jednej z dalszych alejek oraz znajdujące się w bezpośrednim sąsiedztwie dworku: pomnik w brązie wykonany przez Józefa Gosławskiego i popiersie autorstwa Stanisława Sikory.

Szeroka aleja główna prowadzi od bramy wejściowej do dziedzińca obsadzonego przez kasztanowce. Tutaj młody Fryderyk grywał na wystawianym z salonu fortepianie, kiedy przyjeżdżał w odwiedziny do Żelazowej Woli.

Co ciekawe, od 1959 do Żelazowej Woli przyjeżdżają artyści z kraju i ze świata oraz uczestnicy Międzynarodowych Konkursów Pianistycznych im. Fryderyka Chopina, by wykonywać utwory kompozytora w miejscu jego urodzenia. Oprócz publicznych koncertów, w dworku odbywają się również koncerty zamawiane przez biura podróży, organizacje czy osoby prywatne. Często są to koncerty wieczorne przy zapalonych świecach.

Poszukaj noclegu w okolicy Żelazowej Woli

Łowicki Park Etnograficzny w Maurzycach jest oddziałem Muzeum w Łowiczu, położony jest około 7 kilometrów od tego miasta, przy trasie z Warszawy do Poznania.

W skansenie udostępniono 40 obiektów, z których większość pochodzi z drugiej połowy XIX oraz pierwszej XX wieku. Budynki rozmieszczono w ten sposób, by oddawały charakterystyczne układy przestrzenne dawnych wsi łowickich: starą wieś z układem owalnym, gdzie znajdował się centralny plac, oraz nową wieś – ulicówkę.

W Maurzycach można zobaczyć m.in. drewniane chałupy z bogato dekorowanymi wnętrzami oraz inne budynki wiejskiego obejścia – stodoły, obory, lamusy. Nie brakuje też zabytkowych przedmiotów codziennego użytku, bez których nie mógł się obejść żaden gospodarz. W skansenie znalazło się miejsce na starą szkołę wraz z mieszkaniem nauczycielki, strażnicę straży pożarnej, kuźnię, wiatrak a także barokowy kościółek.

Sprawdź noclegi w okolicy Maurzyc

Kierunek – Kampinoski Park Narodowy

Kampinoski Park Narodowy obejmuje tereny Puszczy Kampinoskiej w pradolinie Wisły, w zachodniej części Kotliny Warszawskiej. Powierzchnia parku wynosi 38 544,33 ha, z czego 72,40 ha przypada na Ośrodek Hodowli Żubrów w Smardzewicach w województwie łódzkim.

Wydmy powstałe w pradolinie Wisły i obszary bagienne są najbardziej charakterystycznymi elementami tutejszego krajobrazu. Wydmy Parku uważane są za najlepiej zachowany kompleks wydm śródlądowych w skali Europy. Tak kontrastowe środowiska sprzyjają różnorodności świata roślin i zwierząt. Bagna porośnięte są roślinnością łąkową, turzycami, zaroślami i lasami bagiennymi, do których należą występujące w parku lasy olsowe i łęgowe. Najczęściej spotykanym w Puszczy Kampinoskiej zespołem leśnym jest kontynentalny bór sosnowy świeży. Z dębów stanowiących tu ważną domieszkę – około 10% – występują trzy gatunki, dwa rodzime: dąb szypułkowy i dąb bezszypułkowy oraz pochodzący z Ameryki dąb czerwony.

Park i dolina nieuregulowanej Wisły ze starorzeczami, piaszczystymi łachami, wyspami i zaroślami stanowią ważne miejsce bytowania wielu zwierząt. Wśród nich znajdują się gatunki przywrócone naturze: łoś – będący symbolem parku, bóbr oraz ryś.

Na terenie parku dozwolona jest turystyka piesza, rowerowa i konna. Służą jej znakowane szlaki turystyczne o długości około 360 km oraz Kampinoski Szlak Rowerowy o długości 144,5 km. W okresie wiosenno-letnim bardzo atrakcyjnym środkiem dojazdu na północno-zachodni skraj parku, do Wilczy Tułowskich, jest zabytkowa Sochaczewska Kolej Muzealna.

Obszar parku został uznany przez Parlament Europejski za ostoję ptaków o randze europejskiej.