Rynek Staromiejski w Toruniu
Rynek Staromiejski został wytyczony pomiędzy rokiem 1252 a 1259. Przyjmując hipotezę o dwufazowym powstawaniu Starego Miasta, zaznaczyć należy, iż obecny rynek jest drugim z kolei głównym placem ośrodka staromiejskiego...
Początkowo głównym punktem miasta był plac, zajmowany obecnie przez kościół katedralny. W związku z dwufazowością rozwoju Starego Miasta Torunia, jego rynek nie charakteryzuje się tak typową dla planów miast średniowiecznych regularnością. I tak też - zaledwie z dwu jego narożników wychodzą po dwie ulice. Narożnik północno-zachodni jest punktem wyjścia jedynie ul. Panny Marii, południowo-zachodni natomiast tylko ul. Różanej. Począwszy od roku 1259 w centralnym punkcie placu zaczęła narastać zabudowa śródrynkowa - dająca w konsekwencji wielu przebudów początek dzisiejszemu Ratuszowi Staromiejskiemu. Jako centralny punkt miasta - był i jest Rynek Staromiejski najważniejszym jego miejscem. Od wieków pełnił on głównie funkcję wielkiego placu targowego. Rynek Staromiejski był także miejscem straceń, czy kar wymierzanych przy znajdującym się na placu pręgierzu. W najbardziej reprezentacyjnym punkcie rynku - w jego zachodniej pierzei odbywały sie wszelkiego rodzaju imprezy okolicznościowe. Jak na główny punkt miasta przystało, przez pewien czas był Rynek Staromiejski komunikacyjnym sercem Torunia, "punktem węzłowym", miejscem postoju konnych omnibusów, rozwidlenia się linii tramwajowych, w późniejszym okresie - w pocz. XX w. - pierwszym postojem taksówek.
Najważniejsze obiekty:
-
Ratusz Staromiejski
-
Dwór Artusa
-
Kamienica pod Gwiazdą
-
Kościół pw. Św. Ducha
-
Pomnik Mikołaja Kopernika
-
Pomnik flisaka
-
Gmach Poczty Głównej
-
Kościół Mariacki
-
Hotel "Pod Trzema Koronami"
-
Kamienica nr 5 (dawniej Schotdorffów, zwana również Pod Turkiem)
-
Apteka Królewska, założona w końcu XIV w.
Komentarze