Atrakcje:
- Mały Wawel – położony u stóp góry Jasień to najciekawszy zabytek miasta. To okazała renesansowa rezydencja magnacka z pięknym dziedzińcem. Dwa wyższe skrzydła zdobią arkadowe krużganki – z filarami na parterze i z toskańskimi kolumnami na piętrze. We wnętrzu podziwiać można pomieszczenia restauracji, Sali Marszałkowskiej z XVII wiecznym monumentalnym kominkiem w stylu manierystycznym i sale wystawowe prezentujące dzieła współczesnych artystów, w tym twórców ludowych. Z boku zamku dobudowano niewysoką masywną wieżę zegarową, w której mieści się kaplica o sklepieniu żagielkowym i unikatowej polichromii, przedstawiającej "Tajemnice Mszy Świętej według Żywota Pana Jezusowego".
- Park zamkowy – powstał zapewne równolegle z wybudowaniem zamku suskiego. Przez kolejnych właścicieli kształtowany zgodnie z obowiązującymi w ogrodnictwie trendami, ostatecznie przybrał formę parku krajobrazowego ze stawem, przez który przerzucono arkadowy most. W tym samym czasie powstała neogotycka Oranżeria, przed którą urządzono ogród kwiatowy z geometrycznym rozplanowaniem ścieżek i basen na osi oranżerii, która jest jedynym przykładem neogotyku angielskiego w Polsce Południowej.
- Karczma Rzym – na suskim rynku to przykład architektury drewnianej, odzwierciedlającej tradycje budownictwa ludowego regionu Podbeskidzia. Karczma jest XVIII wieczną budowlą zrębową, pokrytą czterospadowym dachem, z charakterystyczną kalenicą oraz arkadowymi podcieniami od strony frontowej. Jej wnętrza zdobi wystrój regionalny, nawiązujący do tradycji górali żywieckich i babiogórskich. Karczma pamięta czasy, kiedy Sucha zyskując przywileje oraz prawa m. in. do odbywania jarmarków, stała się osadą targową. Właśnie tu handlujący pieczętowali udane transakcje kupna i sprzedaży. Jej późniejsza nazwa Rzym nawiązuje do słynnej ballady mickiewiczowskiej „Pani Twardowska” – "Patrz oto jest karczmy godło, koń malowany na płótnie”. Taki koń, znajdujący się przecież w herbie Suchej, umieszczony został również przed głównym wejściem do karczmy.
- Kaplica konfederatów barskich na górze Jasień - to niewielka budowla kamienna, łącząca cechy budowli renesansowej z elementami gotyckimi i klasycystycznymi. Zbudowana została pod koniec XVIII w. dla upamiętnienia walk, jakie w 1771 roku stoczyły tu z sobą Oddziały Konfederatów Barskich z rosyjskimi wojskami generała Suworowa. Wtedy to, jak podaje tradycja, zginęło dwustu Rycerzy Maryi. W głównej ołtarzowej części kaplicy znajduje się obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, patronki konfederatów. Kaplica w czasie świąt patriotycznych gromadzi miejscową ludność na uroczystych nabożeństwach w intencji ojczyzny.
- Babiogórski Park Narodowy – to najcenniejsza przyrodniczo częścią powiatu suskiego. Istnieje od 1954 r., choć i przed II wojną teren ten objęty był ochroną prawną. Najwyższe szczyty pasma Babiej Góry to Diablak (1725 m. n.p.m.) i Mała Babia Góra (1517 m. n.p.m.) Wśród zasobów flory dominują kwiaty - ponad 700 gatunków, ok.200 gatunków mchów, 200 gatunków porostów, 100 gatunków wątrobowców, 100 gatunków glonów. Zasoby fauny reprezentowane są tutaj min. przez rysia, jelenia, głuszca, cietrzewia. W 1977 roku Babiogórski Park Narodowy został uznany przez UNESCO za rezerwat biosfery.
Historia
Pierwsze wzmianki o istnieniu w tym miejscu osady pochodzą z 1405 r. Wtedy to książę oświęcimski Jan II zezwolił mocą przywileju książęcego swojemu poddanemu Strzale na lokację w tym miejscu osady. W połowie XVI w. miejscowość nabył złotnik krakowski Gaspare Castiglione, który po uzyskaniu szlachectwa i spolszczeniu nazwiska rozpoczął w Suchej budowę zamku, z czasem zwanego Małym Wawelem. Zamek Kaspra Suskiego przez kolejnych kilka stuleci pełnił funkcję ośrodka administracyjnego, gospodarczego i kulturalnego okolicznych terenów. Sucha Beskidzka od XVII w. pozostawała bowiem jako tzw. „państwo suskie” w prywatnych rękach takich polskich rodów magnackich jak Komorowscy, Wielopolscy, Braniccy i Tarnowscy. Za czasów Wielopolskich w XVIII w. Sucha stała się znanym ośrodkiem handlowym i rzemieślniczym Podbeskidzia. Po uruchomieniu w latach 80-tych XIX stulecia tzw. linii kolei transwersalnej, wiodącej z Żywca przez Nowy Sącz do Husiatynia, Sucha stała się ważnym węzłem kolejowym w miejscu odgałęzienia się trasy do Krakowa. Za czasów Branickich na zamku suskim powstał imponujący księgozbiór muzealno – biblioteczny, który był w swoim czasie jedną z największych bibliotek prywatnych na ziemiach polskich. Zbiory te podczas II wojny światowej uległy częściowo zniszczeniu, a częściowo rozproszeniu. Ostatnie ćwierćwiecze XIX w. to okres ożywienia gospodarczego – w Suchej powstały kolejne linie kolejowe, rozbudowano browar, otwarto tartak. Ukoronowaniem tego okresu było nadanie miejscowości praw miejskich w 1896 r. Po wojnie nastąpił dalszy rozwój miasta. W latach 60 – XX w. w nazwie miasta dodano drugi człon – Beskidzka – jednoznacznie identyfikujący miejsce położenia Suchej na mapie Polski.
To dziesięcznotysięczne miasteczko położone w malowniczej kotlinie u ujścia Stryszawki do Skawy, w sercu Beskidów. Nieprzeciętne walory krajobrazowe oraz jeden z większych kompleksów zabytkowych w województwie małopolskim z renesansowym zamkiem zwanym "Małym Wawelem" – to niewątpliwe atuty miasta. A do tego dogodne położenie przy skrzyżowaniu głównych szlaków komunikacyjnych Sucha- Kraków - Żywiec -Zakopane oraz możliwość wypadu w okoliczne pasma Beskidów i dalej na Słowację – to czynniki, które sprzyjają rozwojowi różnych form turystyki.
