Szlak Świętego Jakuba
W 1879 roku Kościół oficjalnie potwierdził, że ciało znalezione w Santiago de Compostela należy do apostoła, jednak brak dowodów spowodował, ze niektórzy byli przekonani, że w sarkofagu znajdują się szczątki innowiercy Pryscyliana z Avili, pochowanego tu w IV wieku...
Szlak Świętego Jakuba jest jedną z najbardziej tradycyjnych tras pielgrzymek przyciągającą przez ostatnie lata setki tysięcy osób. Nie chodzi o tylko o to, aby dotrzeć do Santiago de Compostela. Celem jest droga sama w sobie, stąpanie po ziemi, którą szło wcześniej tysiące pątników.
Według historycznych przekazów św. Jakub Starszy, ulubiony uczeń Chrystusa, postanowił zanieść słowo Boże aż na koniec świata. W Starożytności uważano, że takie miejsce znajduje się na końcu poznanego świata, nazywanego Finisterre, czyli „koniec Ziemi”. Do tego przylądka, który stanowi obecnie część hiszpańskiej Galicji, wyruszył św. Jakub ze swoją misją ewangelicką.
Kiedy powrócił do Jerozolimy, z rozkazu Heroda Agryppy został ścięty i stał się pierwszym chrześcijańskim męczennikiem. Według relacji świętego Hieronima, apostołowie wcześniej ustalili, że po śmierci powinni zostać pochowani na ziemi, na której głosili słowo Boże. To tłumaczy pełną trudów podróż jego uczniów, którzy najpierw musieli wykraść ciało, a potem przepłynąć Morze Śródziemne, aby pochować świętego Jakuba na dalekiej galicyjskiej ziemi.
Przez wieki grób apostoła zmienił się w święte miejsce chrześcijan. W czasach pierwszych najazdów muzułmanów, grób pozostawał w ukryciu przez kilka wieków. Jego ponowne odkrycie nastąpiło w VIII wieku, za panowania Alfonsa II Czystego umocniło się chrześcijańskie królestwo Austrii. Król Alfons zorganizował pierwszą znaną pielgrzymkę z Oviedo do Santiago de Compostela, gdzie wybudował kościół w stylu asturyjskim, który parę wieków później został przekształcony w katedrę.
Źródło: "Miejsca niezwykłe. Magiczna geografia Ziemi." - C. Allende, F. Amalfi, T. Gomez
Komentarze
