Ukraińska Odessa
Nazywana jest perłą Morza Czrnego. Wielu ludzi kojarzy to miasto także z filmem "Pancernik Potiomkin". Ukraińska Odessa, kryjąca w sobie bogactwo architektoniczne, ale i historyczne. Zapraszamy!
Odessa nie bez przyczyny jest kojarzona najczęściej z filmem pt. "Pancernik Potiomkin". Każdy pamięta charakterystyczną scenę, w której między uciekającymi przed kozackimi kulami w panice ludźmi stacza się po schodach wózek zabitej przed momentem matki.
Jednym z symboli miasta są więc Potiomkinowskie schody. Na mapach oznaczone są nierzadko również jako Schody Primorskie. Ich budowa trwała 5 lat - od 1837 do 1841 roku. Stanowiły wtedy reprezentacyjne wejście do centrum miasta prosto z portu. Na początku liczyło sobie 200 stopni, jednakże ich ilość spadła o 8 po poprowadzeniu pod nimi ulicy, która je przykryła. Masakra z filmu miała miejsce w dniu 15.06.1905r. Zginęło wtedy około 2.000 ludzi.
Odessa ma zaledwie 206 lat. Wszakże istniała na jej miejscu osada grecka w czasach starożytnych, jednakże nie rozwijała się prężnie. Prawa miejskie otrzymała bardzo późno - bo w 1795 roku. Po zdobyciu tych terenów przez Rosjan, założono tu port i nadano nazwę Odessa. Nazwa ta pochodzi od greckiej nazwy niedaleko położonego antycznego portu Odessos. Obecnie, z 1.100.000 mieszkańców jest 5. co do wielkości miastem na Ukrainie.
Odessa jest często także nazywana perłą Morza Czarnego, pomimo że nie ma tu wielu zabytków, ani że nie jest jakoś zbyt pięknie położona.
Ukraina może pochwalić się w Odessie przede wszystkim Bulwarem Primorskiego oraz Pałacem Woroncowa. Stanowił on XIX wieczną rezydencję dawnego gubernatora. Lecz przede wszystkim miasto to reprezentuje najpiękniejszy zabytek - opera, którą uważa się za jedną z najpiękniejszych na całym świecie. Oprócz zobaczenia opery warto przejść się na pewno deptakiem Deribasiwska, odwiedzić plac Katedralny oraz plac Grecki, który stanowi serce całego miasta.
Odessa kryje także pewną ciekawostkę, którą stanowią katakumby. Jest to szereg korytarzy, które powstały w piaskowcu. Nie służyły bynajmniej do chowania zmarłych, lecz jako schronienie dla bezdomnych, złodziei i rewolucjonistów, natomiast w trakcie II wojny światowej partyzantom, którzy mieli tu urządzony sztab przygotowujący akcje przeciw okupantowi. Mieści się tu obecnie Muzeum Chwały Partyzanckiej.
Źródło: ukraina.endi.pl
Komentarze
