Uzdrowisko

Rozwój i upowszechnienie Krynicy jako uzdrowiska miało miejsce w latach 50. XIX wieku za sprawą Józefa Dietla uznawanego za ojca polskiej balneologii. . W badaniach Zdrojów Krynickich brało udział w latach 1784 do 1803 szereg naukowców: Baltazar Hacguet - prof. Umiwesytetu Lwowskiego, w 1806 roku Józef August Schultess - prof. Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 1856 Józef Dietl - prof. Rektor Uniwesytetu Jagiellońskiego, prowadzone dalej przez współdziałającego dr Michała Zieleniewskiego, w latach 1911 - 1914 Rudolf Zuber - prof. Uniwersytetu Lwowskiego, oraz po II wojnie światowej inż. Leon Nowotarski - długoletni Dyrektor Państwowego Zakłady Zdrojowego.

Krynica stała się modnym uzdrowiskiem, miejscem pobytu i spotkań wielu sławnych Polaków (bywali tu m.in.: Józef Piłsudski, Jan Matejko, Artur Grottger, Henryk Sienkiewicz, Józef Ignacy Kraszewski, Ludwik Solski, Helena Modrzejewska, Władysław Reymont, Julian Tuwim, Konstanty Ildefons Gałczyński i Jan Kiepura) i obcokrajowców (Valdas Adamkus, Václav Havel, Wiktor Janukowycz).

Krynica-Zdrój jest dużym ośrodkiem lecznictwa uzdrowiskowego i sanatoryjnego. Leczy się tu choroby układu trawiennego i moczowego, układu krążenia i przemiany materii. W mieście znajdują się liczne sanatoria i szpitale uzdrowiskowe, a także odwierty, pijalnie i rozlewnie wód mineralnych i leczniczych:
zdrój Główny
zdrój Jan
zdrój Józef
zdrój Karol (nie istnieje)
zdrój Mieczysław
zdrój Słotwinka
zdrój Tadeusz
zdrój Zuber

Źródło: www.wikipedia.pl