Warmia i Mazury mniej znane: Pasłęk

Malownicze miasteczko na Pojezierzu Iławskim

Jak wiele innych miast w regionie również Pasłęk może pochwalić się długą historią. Prawa miejskie zyskał pod koniec XIII wieku, gdy Krzyżacy sprowadzili na te tereny osadników holenderskich, jednak zanim ziemie zajęli rycerze zakonni, znajdował się tam gród pruskiego plemienia Pogezanów. Na przestrzeni wieków miasto kilka razy przechodziło pod polskie władanie, jednak zawsze powracało w granice Prus.

Mimo dziejowych zawirowań aż do rozpoczęcia drugiej wojny światowej Pasłęk zachwycał wspaniałą, średniowieczną zabudową. Niestety po zajęciu miasta przez Armię Czerwoną zniszczeniu uległo aż 80 procent budynków… Mimo tego nadal można poczuć tu historyczny klimat, w którym naprawdę można się zakochać.

Poza tym dzięki położeniu w północnym krańcu Pojezierza Iławskiego Pasłęk może zainteresować turystów. To świetna baza wypadowa do pobliskiego Elbląga, Morąga, nad jezioro Drużno czy Narie, a dystans, jaki należy pokonać, by znaleźć się nad słynnym Jeziorakiem to tylko 50 kilometrów. Pasłęk to miejsce dla osób, które chcą cieszyć się spokojem warmińskiej okolicy, nie rezygnując z mazurskich atrakcji.

Pasłęk – to trzeba zobaczyć

Pasłęk jest niezwykle malowniczy, a na szczególną uwagę zasługuje okolone murami obronnymi Stare Miasto. Zachowały się również inne ich elementy – brama wjazdowa oraz baszta. Na teren najstarszej części miasta prowadzi gotycka Wysoka Wieża, można również odstać się tam Bramą Młyńską, łączącą niegdyś miasto ze znajdującym się na podzamczu młynem.

Ważnym zabytkiem jest również kościół św. Bartłomieja, który zbudowano około 1350 roku w stylu gotyckim. Jednak wystrój wnętrza jest typowy dla baroku – to efekt odbudowy po pożarze. Na uwagę zasługuje przepiękny ołtarz główny, przedstawiający scenę ukrzyżowania, uzupełniony innymi motywami z biblii. Ciekawym elementem jest również ambona, wsparta na figurze anioła, ozdobiona figurami ewangelistów, apostołów i proroków. Poza tym w kościele znajdują się organy będące dumą miasta – podobne umieszczono w katedrach w Gdańsku Oliwie, Fromborku i Kamieniu Pomorskim. Ich autorem był gdańszczanin mistrz Andreas Hidenbrandt. Czysty dźwięk instrumentu można podziwiać podczas corocznego Pasłęckiego Festiwalu Organowego, odbywającego się od lipca do października.

W czasach krzyżackich nad Pasłękiem górował ceglany zamek – jako pierwsze powstało jego północne skrzydło. Budowę ukończono około 1320 roku, jednak po wojnie polsko-krzyżackiej, ze względu na duże zniszczenia, dwieście lat później zamek rozebrano, zostawiając tylko fundamenty. Warownię odbudował XVI wieku książę Hohenzollern, a dzieło ukończył elektor brandenburski Jerzy Fryderyk. Obecnie zamek jest siedzibą władz miejski, biblioteki oraz Pasłęckiego Ośrodka Kultury.

Park Ekologiczny – zielone płuca miasta

Dumą Pasłęka są nie tylko zabytki, miasto ma również ciekawe miejsce, w którym można wypocząć i nacieszyć oczy widokiem zieleni. Płynie tam meandrująca rzeka Wąska, ciekawe jest również jeziorko miejskie z pomostem widokowym. Dobrze utrzymane alejki, gdzie jednak nie rzuca się w oczy duża ingerencja w krajobraz, stanowią doskonałe miejsce spacerów.

Miasto Bursztynowej Komnaty?

O Bursztynowej Komnacie napisano już wiele – zamówiona w Gdańsku przez Fryderyka I w 1701 roku, została podarowana carowi Piotrowi I Wielkiemu. Było to dzieło sztuki a zarazem bezcenny skarb, który w 1941 roku naziści wywieźli z Carskiego Sioła do Królewca. I tu urywa się ślad…

Bursztynowa Komnata, podobnie jak złoty pociąg, rozpala wyobraźnię poszukiwaczy skarbów. Co kilka lat wznawiane są poszukiwania i typuje się prawdopodobne miejsca jej ukrycia. W regionie mówi się głównie o Mamerkach, ale Bursztynowa Komnata może znajdować się również w podziemiach pasłęckiego zamku – taka informacja rozpala wyobraźnię, tym bardziej, że nigdy nie zostały dokładnie zbadane…

Jak mogła wyglądać Bursztynowa Komnata? W Mamerkach stworzono jej replikę, zobacz: W Mamerkach będzie można zobaczyć Bursztynową Komnatę

Zjęcie główne: Gotycki kościół w Pasłęku / fot. Tomasz Przechlewski (Flickr.com CC BY 2.0)