Wieża Ciśnień (obiekt 204582)

Historia wieży ciśnień

Wieża ciśnień przez wiele lat stała przy placu Bernardyńskim (obecny plac Wolności). Miała kształt gotyckiej baszty. Jej powstanie w XIX wieku miało związek z budową miejskich wodociągów. Była to konieczność, gdyż miasto miało zacofany system kanalizacyjny – ze ściekami spływającymi do rzek. Miasto zmagało się z katastrofalnym stanem sanitarnym, a co za tym idzie także częstymi epidemiami chorób takich jak cholera.

W 1896 roku podpisano umowę na budowę wodociągów, a prace rozpoczęły się od wzniesienia wieży ciśnień. Utrzymano ją w stylu neogotyckim, a swoim kształtem przypominała basztę. Na jej szczycie mieścił zbiornik o pojemności 150 metrów sześciennych, w którym gromadzono wodę, stanowiącą zapas na wypadek awarii lub większego zużycia przez mieszkańców.

W późniejszych latach wybudowaną nową wieżę ciśnień przy Alejach Racławickich. Chociaż przejęła większość funkcji dotychczasowej, zdecydowano się zostawić również starą konstrukcję, gdyż stała się charakterystycznym elementem miejskiej zabudowy.

Wieża ciśnień z placu Bernardyńskiego / Wolności została zniszczona w lipcu 1944 roku podczas wyzwalania Lublina, w kolejnych latach postanowiono ją rozebrać.

Fontanna w miejscu wieży

Dzisiaj w miejscu dawnej wieży ciśnień znajduje się fontanna, umieszczono w niej odlaną z brązu miniaturkę wieży ciśnień.