Wycieczka na Ornak przez dwie tatrzańskie doliny
Ornak jest jednym z najbardziej malowniczych grzbietów górskich w polskich Tatrach. To właśnie z niego rozciągają się przepiękne widoki i panoramy na całą okolicę. Nic więc dziwnego, że wycieczki na Ornak cieszą się tak dużym zainteresowaniem, zwłaszcza wśród turystów, którzy kochają długie wędrówki.
Szlaki w Tatrach na Ornak przez Dolinę Chochołowską lub Dolinę Kościeliską i dalej na Iwanicką Przełęcz, są uznawane za jedne z najbardziej malowniczych w całych Tatrach. Nie są trudne pod względem technicznym, lecz ze względu na odległość, jaką należy pokonać, mogą zostać uznane za dość wymagające pod względem czasowym i kondycyjnym - zwłaszcza dla turystów, którzy nie są zaprawieni w tak długich wędrówkach. Nie jest to jednak problem nie do rozwiązania - wybrany szlak na Ornak możemy podzielić na dwie części i mniej więcej w połowie drogi zatrzymać się na nocleg w jednym z działających w obu dolinach schronisk turystycznych.
fot. Nocowanie.pl
Gdzie znajduje się grzbiet Ornaku?
Ornak to długi tatrzański grzbiet zlokalizowany w Tatrach Zachodnich. Oddziela górną część Doliny Kościeliskiej (tzw. Dolinę Pyszniańską) od górnej części Doliny Chochołowskiej (Doliny Starorobociańskiej). Grzbiet Ornaku stanowi część północnej grani Siwego Zwornika. Biegnie w kierunku północnym od Siwej Przełęczy do Iwaniackiej Przełęczy. Posiada cztery szczyty, które nie dominują jednak widocznie ponad jego granią.
Zwyczajową nazwą Ornak określany jest niższy ze szczytów - Pośredni Ornak, mający wysokość 1854 m n.p.m. Oprócz niego w grzbiecie Ornaku znajduje się także najwyższy Zadni Ornak (1867 m n.p.m.), Suchy Wierch Ornaczański (1832 m n.p.m.) i Kotłowa Czuba (1840 m n.p.m.). Suchy Wierch Ornaczański od Ornaku jest oddzielony linią Wyżniej Ornaczańskiej Przełęczy, a Zadni Ornak dzieli od niego Ornaczańska Przełęcz.
Ornak posiada płaski wierzchołek, który jest porośnięty trawą i pokryty skałami. Wznosi się ponad otaczającymi go dolinami na wysokość względną wynoszącą ok. 500–700 m. W dawnych czasach stoki Ornaku były wykorzystywane przez miejscowych do wypasu owiec. Na ich terenie znajdowały się dwie hale - Hala Stara Robota na stokach zachodnich i Hala Ornak na stokach wschodnich. Kiedy zaprzestano wypasu zwierząt, stoki zarosły lasem i kosówką. Część zboczy Ornaku porasta także charakterystyczna sit sikucina, która przybiera przepiękną, czerwoną barwę w okresie jesiennym.
Zarastanie Grzbietu Ornaka ma dalej postępować, co w przyszłości będzie skutkowało obniżeniem jego walorów widokowych, tak docenianych przez turystów. Z grzbietu Ornaka rozciągają się obecnie jedne z najpiękniejszych widoków w całych Tatrach Zachodnich. To właśnie dla ich zobaczenia na własne oczy, tak wielu turystów zadaje sobie trud dotarcia na grzbiet Ornaku.
Planujesz urlop w górach? Przeczytaj koniecznie: Wakacje w górach w Polsce. Gdzie się wybrać i co zobaczyć?
Walory widokowe i przyrodnicze grzbietu Ornaku
W dzisiejszych czasach grzbiet Ornaku jest na znacznej swojej długości odsłonięty, co pozwala na podziwianie z niego rozległych widoków. Podczas wędrówki po nim doskonale widoczny jest Kominiarski Wierch, dobrze widać stąd także Dolinę Tomanową i Dolinę Pyszniańską, wraz ze wznoszącymi się ponad nimi szczytami - zobaczyć stąd można m. in. Ciemniak, Tomanowy, Smreczyński Wierch, Kamienistą, Starorobociański Wierch, a także Błyszcz. Z tego miejsca okoliczne szczyty prezentują się naprawdę okazale.
Grzbiet Ornaku jest zbudowany głównie ze skał metamorficznych z dodatkiem granitów. Jego wierzchołek i część masywu od strony północnej tworzą natomiast kwarcytowe piaskowce. Warto wiedzieć, że w dawnych czasach, a konkretnie w XV w. masyw Ornaku był miejscem, na którym znajdowały się kopalnie. Wydobywano w nich rudy metali kolorowych, a później także żelaza.
Przyczytaj: Najpopularniejsze kopalnie do zwiedzania w Polsce. Co warto zobaczyć?
fot. keywest3 / Pixabay.com, CC0
Ornak to przepiękne miejsce także pod względem przyrodniczym. W okresie wiosennym jego stoki porastają dzwonki i sasanki alpejskie. Z rzadkich roślin na terenie masywu występuje m. in. gnidosz Hacqueta i turzyca skąpokwiatowa. Na zachodnich stokach Suchego Wierchu Ornaczańskiego mieści się natomiast najdalej na zachód wysunięte stanowisko limby w polskich Tatrach. Turyści, którzy zdecydują się na spacer grzbietem Ornaku jesienią, będą mieli szansę podziwiać kwitnącą na czerwono sit sikucinę - roślinę kojarzącą się głównie z masywem Czerwone Wierchy.
Skąd wzięła się nazwa Ornak?
Nazwa Ornak ma nieznane pochodzenie. Nie wiemy więc dokładnie, skąd właściwie się wzięła i dlaczego została nadana masywowi oraz jego dwóm najwyższym kulminacjom. Po raz pierwszy nazwa Ornak pojawia się w zbliżonym do obecnego kształcie w dokumentach górniczych, pochodzących z XVI w. W tych zapiskach występuje ona jako "Harnok".
Badacze przypuszczają, że grzbiet Ornaku otrzymał swoją nazwę od Hali Ornak, która jako pierwsza została nazwana tym mianem. Etymologii nazwy Ornak powinniśmy więc szukać na terenie położonej na jego zboczach dawnej Hali Ornak.
I tu wyjaśnienie jej pochodzenia jest dość łatwe. Jest ona bowiem związana z miejscową legendą, która opowiada o 7-letnim chłopcu. Dziecko pomagało w czasie wypasu owiec na hali i miało zostać uniesione w górę przez orła. Niestety, orzeł puścił chłopca, który spadając z dużej wysokości, stracił życie. Jako że w gwarze góralskiej orzeł to "oreł", szybko zaczęto nazywać halę, na której miało miejsce to tragiczne wydarzenie, Ornak - od góralskiego "oreł".
Szlaki turystyczne wiodące przez grzbiet Ornaku
Grzbietem Ornaku prowadzą dwa znakowane szlaki turystyczne. Zielony szlak wiedzie przez Przełęcz Iwaniacką przez cały masyw Ornaku. Następnie prowadzi w kierunku Siwej Przełęczy i Siwych Turni na Przełęcz Liliowy Karb. Czas przejścia tym szlakiem wynosi ok. 2:20 h. Przez grzbiet Ornaku można przejść także czarnym szlakiem prowadzącym na Siwą Przełęcz. Wiedzie on z Doliny Chochołowskiej przez Dolinę Starorobociańską. Czas przejścia jest bardzo podobny, bo wynosi ok. 2:30 h.
Turyści wybierający się na wycieczkę grzbietem Ornaku, najczęściej decydują się na uczynienie swoim punktem wypadowym Schroniska PTTK na Hali Ornak. Znajduje się ono w górnej części Doliny Kościeliskiej, nazywanej Doliną Pyszniańską. To doskonała baza wypadowa na Ornak, którą warto uwzględnić w swoich planach, zwłaszcza jeśli na Ornak wyruszamy z miejscowości Kiry i planujemy wcześniej przejście całej Dolny Kościeliskiej.
Schronisko turystyczne na Hali Ornak
Schronisko PTTK na Hali Ornak znajduje się na Małej Polance Ornaczańskiej w Tatrach Zachodnich. Jest ona położona w górnej części Doliny Kościeliskiej, a dokładniej, według kryteriów ściśle geograficznych, na terenie Doliny Pyszniańskiej, która stanowi górną część doliny. Schronisko znajduje się na wysokości 1100 m n.p.m. i leży na terenie dawnej Hali Ornak. Może poszczycić się długą historią i tradycją.
fot. Nocowanie.pl
Schronisko na Hali Ornak zostało wybudowane tuż po II wojnie światowej. W latach 1947-1948 powstał tu budynek utrzymany w stylu zakopiańskim, który zastąpił stare schronisko na Hali Pysznej - zniszczone w trakcie działań wojennych przez Niemców. W 1973 r. schronisko otrzymało imię profesora Walerego Goetla - znanego polskiego geologa, ekologa i paleontologa, członka Towarzystwa Tatrzańskiego.
Schronisko PTTK na Hali Ornak może poszczycić się malowniczym położeniem. Jest otoczone lasem, który stanowi obszar ścisłej ochrony rezerwatowej. Posiada 49 miejsc noclegowych, dostępnych w pokojach od 2- do 8-osobowych. Z okien schroniska roztaczają się przepiękne widoki, dla których miejsce to chętnie odwiedza sporo turystów. Widać stąd m. in. Kominiarski Wierch, najwyższy szczyt Tatr Zachodnich Bystrą, a także Błyszcz. Oprócz noclegów, na terenie obiektu znajduje się także duża sala jadalna, bufet oraz kuchnia, w której goście mogą przygotowywać własne posiłki.
Do Schroniska PTTK na Hali Ornak można się dostać, podążając szlakiem przez Dolinę Kościelską. Ma on swój początek w miejscowości Kiry, a jego pokonanie zajmuje ok. 1:30 h. Pieszy spacer to jednak nie jedyna dostępna tu opcja! W okresie letnim do schroniska turystów dowożą bowiem góralskie dróżki, które w zimie zastępują sanie. Kończą swój bieg na Polanie Pisanej, skąd do schroniska zostaje zaledwie 30-minut spokojnego spaceru. Przejażdżka nimi to jedna z największych atrakcji turystycznych Doliny Kościeliskiej, choć wzbudza nie mniej kontrowersji niż dorożki nad Morskie Oko.
fot. Nocowanie.pl
Sprawdź: Kultowe schroniska górskie w Polsce. Gdzie się wybrać?
Jak dostać się na grzbiet Ornaku?
Aby spacer grzbietem Ornaku doszedł do skutku, konieczne jest dotarcie do wejścia na zielony szlak lub czarny szlak. Na Ornak wiodą dwie trasy dojściowe, których pokonanie samo w sobie może stanowić nie lada atrakcję. Obydwie prowadzą bowiem przez dwie najpiękniejsze i najpopularniejsze doliny w Tatrach Zachodnich - Dolinę Chochołowską i jej wyższą część, Dolinę Starorobociańską oraz Dolinę Kościeliską i położoną wyżej Dolinę Pyszniańską.
Obydwie trasy są piękne i zdecydowanie warte wzięcia pod uwagę. Jako że obie doliny leżą na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego, przed wejście na ich teren, należy zakupić bilet wstępu - kosztuje on 8 zł (normalny) lub 4 zł (ulgowy). Bilety można zakupić w budce na miejscu lub przed wyjściem z miejsca zakwaterowania, przez internet.
Szlak na Ornak z Doliny Kościeliskiej
Najpopularniejsza trasa na Ornak wiedzie spod Schroniska PTTK na Hali Ornak. Aby się do niego dostać, trzeba pokonać właściwie całą Dolinę Kościeliską od jej wlotu w Kirach. Kiedy dotrzemy do schroniska, musimy natomiast skierować się żółtym szlakiem na Iwaniacką Przełęcz, a następnie iść dalej szlakiem zielonym przez Suchy Wierch Ornaczański w kierunku Ornaku Pośredniego.
Wycieczkę można dodatkowo wydłużyć i z Ornaku Pośredniego ruszyć na Starorobociański Wierch, znajdujący się tuż przy granicy polsko-słowackiej. Trasa ze schroniska na Hali Ornak liczy sobie ok. 4 km długości i zajmuje ok. 2 h. Jeśli zdecydujemy się na je wydłużony wariant, musimy dodać dodatkowe 2 km.
fot. Ola i Eryk / AdobeStock, CC0
Szlak na Ornak z Doliny Chochołowskiej
Drugą, popularną opcją dojścia na Ornak, jest wycieczka dnem Doliny Chochołowskiej. Początkowo trasa wiedzie zielonym szlakiem. W miejscu, w którym Starorobociański Potok wpada do Potoku Chochołowskiego na rozstaju szlaków należy iść dalej czarnym szlakiem. Kiedy dotrzemy na Polanę Iwanówkę, idziemy dalej żółtym szlakiem. Podążając przez Dolinę Iwaniacką, już wkrótce dojdziemy na Iwaniacką Przełęcz, gdzie zaczyna się docelowy, zielony szlak, prowadzący wzdłuż grzbietu Ornak. Cała trasa liczy sobie ok. 4 km, a czas jej przejścia wynosi ok. 2 godzin.
Podobnie, jak w przypadku szlaku przez Dolinę Kościeliską, także w tym przypadku możemy wydłużyć wycieczkę na znajdujący się w głównej grani Tatr Zachodnich Starorobociański Wierch. Warto to zrobić, gdyż z tego szczytu rozpościera się przepiękny widok na całe Tatry Zachodnie. Widoczne są stąd m. in.: Bystra, Błyszcz, Wołowiec, Kończysty Wierch, Jarząbczy Wierch oraz Ornak. W pogodne dni dostrzec można także Tatry Wysokie.
Także Dolina Chochołowska oferuje ułatwienia dla pieszych turystów. Od maja do września kursuje przez nią kolejka "Radoń", którą z Siwej Polany można dostać się do Polany Huciska i skrócić spacer o ok. 3 km. Koszt przejażdżki wynosi ok. 7 zł. Oprócz tego, dnem Doliny Chochołowskiej jeżdżą także konne bryczki prowadzone przez miejscowych górali - koszt przejazdu wynosi ok. 50 zł. Dolina Chochołowska jest także dostępna dla rowerzystów.
Czy warto wybrać się na Ornak? Dlaczego cieszy się on tak dużym zainteresowaniem turystów?
Szlak na Ornak przez Dolinę Kościeliską lub Dolinę Chochołowką i dalej przez Przełęcz Iwaniacką, jest uznawany za jedną z najbardziej malowczych tras, jakie oferują turystom polskie Tatry. Po drodze nie tylko przejdziemy bowiem przez dwie przepiękne doliny i zobaczymy ich największe atrakcje, ale także będziemy mogli nacieszyć się pięknymi widokami, które można podziwiać ze szlaku biegnącego przez grzbiet Ornaku. Całą trasa, wraz ze szlakami dojściowymi z Doliny Chochołowskiej i Doliny Kościeliskiej nie jest trudna, lecz może okazać się wymagająca pod względem odległości, jaką należy pokonać, aby przejść całą drogę.
Nic nie stoi jednak na przeszkodzie, aby podobnie, jak robi to wielu turystów, podzielić trasę na dwie części, w połowie zatrzymując się na nocleg w schroniskach turystycznych, dostępnych w obu dolinach. Nie ma bowiem obowiązku pokonywania całej trasy jednego dnia, a wręcz jest to niewskazane, jeśli nie jesteśmy przyzwyczajeni do tak długich i wymagających pod względem czasowym wycieczek.
Tatry Zachodnie nie są co prawda, tak wymagające, co Tatry Wysokie, lecz warto mieć świadomość, że biegnące przez nie szlaki są dłuższe, a ich pokonanie zajmuje więcej czasu. Wybierając się na spacer grzbietem Ornaku, warto także sprawdzić prognozy pogody i zaplanować wycieczkę na pogodny dzień - jest to bowiem niebezpieczne miejsce w czasie burzy.
Sprawdź: Co zabrać ze sobą w góry?
Noclegi w pobliżu. Gdzie szukać zakwaterowania w okolicach Doliny Kościeliskiej i Doliny Chochołowskiej?
Zanim zaczniemy ustalać szczegóły wyprawy na Ornak, warto znaleźć odpowiednie zakwaterowanie. Na nocleg możemy zatrzymać się bowiem nie tylko w schroniskach turystycznych działających na terenie Doliny Chochołowskiej i Doliny Kościeliskiej, lecz także w nowocześniejszych obiektach turystycznych, dostępnych na terenie okolicznych miejscowości. Świetną bazą wypadową do obu dolin jest miejscowość Kościelisko.
Noclegi w Kościelisku są dostępne przez okrągły rok. Dostosowane do naszych potrzeb i budżetu zakwaterowanie w miejscowości znajdziemy m. in. w apartamentach do wynajęcia, pokojach i kwaterach prywatnych oraz w położonych nieco na uboczu domkach letniskowych. Z Kościeliska możemy wybrać się nie tylko na spacer Doliną Chochołowską i Doliną Kościeliską, ale także na Giewont, Kasprowy Wierch oraz do najmniejszej doliny reglowej w Tatrach - Doliny Małej Łąki.
Kościelisko Residence apartament #29C
Kościelisko, ul. Strzelców Podhalańskich
Apartamenty Kościelisko 9.8
Gospoda Harnaś - pokoje gościnne
Kościelisko, ul. Dolina Kościeliska
Kwatery i pokoje Kościelisko 10
Szeroki wybór opcji noclegowych znajdziemy także w Zakopanem - największej miejscowości w regionie. Na turystów czekają tu noclegi w miejscowych apartamentach do wynajęcia, pokojach i kwaterach oraz w domkach letniskowych. Warte uwagi są także oferowane przez Zakopane noclegi w miejscowych willach - przypadną do gustu zwłaszcza tym turystom, którzy kochają góralskie klimaty i chcą spędzić urlop w wyjątkowym, klimatycznym otoczeniu.
Podobne doświadczenia można zdobyć, rezerwując nocleg w Chochołowie. To niewielka, ale bardzo klimatyczna podhalańska wieś, w której znajdują się największe termy w Polsce. W wolnej chwili można także odwiedzić Muzeum Powstania Chochołowskiego oraz podziwiać drewnianą zabudowę miejscowości, utrzymaną w klasycznym stylu góralskim. Chochołowskie chaty są oryginalne, a najstarsze z nich pochodzą z przełomu XVIII i XIX wieku. To właśnie ze względu na nie, Chochołów został uznany przez UNESCO za zabytek klasy zero.
Opis szlaku z Doliny Chochołowskiej do Iwaniackiej Przełęczy
Aby przybliżyć, jak w praktyce wygląda wyprawa na Ornak, prezentujemy opis szlaku z Doliny Chochołowskiej. Dolina Chochołowska to duża, piękna dolina, którą w dużej części porastają świerkowe lasy. Początek wycieczki ma miejsce na Siwej Polanie, gdzie można podziwiać drewniane zabudowania. Siwa Polana upamiętnia także wizytę w Dolinie Chochołowskiej Jana Pawła II, który szczególnie ukochał sobie to miejsce w Tatrach.
Przez Dolinę Chochołowską do Polany Huciska biegnie asfaltowa droga, którą można pokonać na piechotę, rowerem lub ciuchcią, która kursuje tu w okresie letnim. Droga kończy się na Polanie Huciska, gdzie w XVII w. funkcjonowała huta żelaza. Na pobliskich polanach można zaobserwować wypasane tu owce, a także odwiedzić bacówkę. To właśnie tu turyści mają szansę zaopatrzyć się w tradycyjne oscypki i inne góralskie wyroby z mleka owczego.
Polana Huciska to miejsce, od którego odchodzi szeroka bita droga, która zawiedzie nas w kierunku skał. Na jednej z nich znajduje się tablica poświęcona Powstaniu Chochołowskiemu, które miało miejsce na tych terenach w 1856 r. Stoi tu także tabliczka upamiętniająca wizytę w dolinie Jana Pawła II.
Po pewnym czasie szlak zaprowadzi nas do leśniczówki Tatrzańskiego Parku Narodowego. Od tego miejsca na lewo odchodzi żółty szlak prowadzący w kierunku Iwaniackiej Przełęczy. Z tego miejsca można czarnym szlakiem dostać się także przez Starorobociańską Dolinę do Siwej Przełęczy.
Żółtymi znakami dojdziemy skrajem Polany Iwanówka do Doliny Iwaniackiej. Szlak prowadzi dnem suchego Iwaniackiego Potoku do upłazu Szałasisko i dalej, do Iwaniackiej Przełęczy. W tym miejscu swój początek ma zielony szlak, który prowadzi z Iwaniackiej Przełęczy przez grzbiet Ornaku.
Opis szlaku z Doliny Kościeliskiej na Przełęcz Iwaniacką
Szlak na Ornak z Doliny Kościeliskiej to najpopularniejszy wariant dotarcia do Iwaniackiej Przełęczy, czyli miejsca, w którym rozpoczyna się właściwy szlak na Ornak. Początek wycieczki ma miejsce w Kirach, skąd do pokonania mamy ok. 6,5 km. Szlak wiedzie szeroką drogą, w kierunku Schroniska PTTK na Hali Ornak. Trasa ta cieszy się ogromną popularnością, gdyż pozwala na zapoznanie się z bogactwami jednej z najpiękniejszych dolin w polskich Tatrach. Dolina Kościeliska to bowiem jedno z tych miejsc w Tatrach, które zdecydowanie trzeba odwiedzić!
Trasa jest bardzo malownicza i biegnie przez Niżnią Bramę Kościeliską (Brama Kantaka) i rozległą polanę Wyżnia Kira Miętusia. To właśnie w tym miejscu w okresie letnim prowadzony jest tzw. kulturowy wypas owiec, który pozwala zobaczyć, jak w dawnych czasach górale wypasali owce. Biorący w nim udział pasterze są odziani w tradycyjne, góralskie stroje pasterskie, posługują się wyłącznie gwarą oraz korzystają z tradycyjnych narzędzi. Na polanie znajduje się także bacówka, w której można zaopatrzyć się w góralskie wyroby z mleka owczego.
Dalej szlak przez Dolinę Kościeliską prowadzi przez Stare Kościeliska - miejsce, w którym w dawnych czasach działał sporych rozmiarów ośrodek hutniczy. Jego pracownicy trudnili się głównie obróbką rud żelaza i metali kolorowych, które wydobywano na tych terenach w XVII w. Pozostałością po ich licznej bytności w tym miejscu jest słynna Kapliczka Zbójniacka oraz pamiątkowa tabliczka poświęcona ośrodkowi hutniczemu.
Za Starymi Kościeliskami znajduje się kolejna brama w dolinie - Pośrednia Brama Kościeliska (Brama Kraszewskiego). Tuż za nią zaczyna się wąski wąwóz, którego granice wyznaczają liczące sobie ponad 100 metrów wysokości skalne urwiska. Za wąwozem znajduje się mała polana z ławeczkami nad potokiem, na których można usiąść i nacieszyć się pięknem otaczającej nas przyrody.
Następnie trafiamy na rozległą Polanę Pisaną. Jest to miejsce, z którego roztacza się piękny widok na Kominiarski Wierch.
Szlak biegnie jednak dalej i z Polany Pisanej trafiamy do kolejnego zwężenia w Dolinie - do Wyżniej Bramy Kościeliskiej. W Skale Pisanej można dostrzec płaskorzeźbę, przedstawiającą śpiącego rycerza. Dalsza trasa biegnie przez las świerkowy, gdzie został ustawiony żelazny krzyż - Krzyż Pola. Następnie trafiamy na Smytnią Polanę, za którą znajduje się schronisko turystyczne, zlokalizowane na Małej Polance Ornaczańskiej. Jest to słynne Schronisko PTTK na Hali Ornak im. Walerego Goetla. W tym miejscu należy podjąć decyzję, czy idziemy dalej, czy zatrzymujemy się na odpoczynek lub nocleg w schronisku.
fot. Nocowanie.pl
Bez względu na to, jaka będzie nasza decyzja, warto na chwilę zatrzymać się przy schronisku. Z tego miejsca rozpościera się bowiem jedna z piękniejszych panoram na Tatry Zachodnie. Spod schroniska świetnie widoczny jest fragment głównej grani Tatr, a także najwyższy szczyt Tatr Zachodnich, Bystra, który jednak leży już po słowackiej stronie granicy.
Po odpoczynku w schronisku udajemy się w dalszą drogę w kierunku Iwaniackiej Przełęczy. Szlak biegnie na południe, do Pyszniańskiego Potoku, po którego pokonaniu, dochodzimy na Wielką Polanę Ornaczańską. To właśnie w tym miejscu, w XVI w. wydobywane były rudy żelaza. Dalej ścieżka biegnie przez Dolinę Iwanowską i na sporych rozmiarów łąkę znajdującą się już na Iwaniackiej Przełęczy. Z tego miejsca możemy udać się do Doliny Chochołowskiej lub obrać zielony szlak na Ornak.
Dalsza trasa. Iwaniacka Przełęcz - Ornak
Zarówno wariant szlaku z Doliny Chochołowskiej, jak i trasa z Doliny Kościeliskiej doprowadzają nas do jednego miejsca. Jest nim Iwaniacka Przełęcz - miejsce, w którym swój początek ma zielony szlak prowadzący przez grzbiet Ornaku. Trasa biegnie na południe, przez las. Można tu podziwiać kosodrzewinę, która porośnięta jest grań Ornaku. Podążając za zielonymi szlakówkami, przejdziemy kolejno przez Suchy Wierch Ornaczański, Wyżnią Ornaczańską Przełęcz, Ornak Pośredni i Zadni Ornak - najwyższy szczyt masywu Ornak.
Szlak prowadzący grzbietem Ornaku jest niezwykle malowniczy. Z tego miejsca można podziwiać wspaniałe widoki, a także nacieszyć się pięknem przyrody - zbocza Ornaku porastają bowiem charakterystyczne rośliny, które nadają im jeszcze większych walorów widokowych. Odwiedzając to miejsce w okresie jesiennym, możemy zobaczyć sit sikucinę, która na charakterystyczny, rdzawy kolor zabarwia grzbiety górskie. Na jej tle wybija się także borówka ze swoimi czerwonymi liśćmi.
fot. Ola i Eryk / AdobeStock, CC0
W dole możemy podziwiać okoliczne szczyty oraz doliny. Z grzbietu Ornaku świetnie widoczny jest Starorobociański Wierch, Bystra, Ciemniak, a także Kominiarski Wierch. W oddali dostrzec można także majestatyczną sylwetkę Giewontu. Widoki są tu naprawdę niesamowite i warte uwiecznienia na pamiątkowych zdjęciach, które zabierzemy ze sobą do domu. Na przejściu grzbietu Ornaku nasza wycieczka nie musi jednak dobiec końca!
Z Zadniego Ornaku na Starorobociański Wierch
Z wierzchołka Zadniego Ornaku szlak schodzi w dół i prowadzi na Siwą Przełęcz. Z tego miejsca możemy zejść do Doliny Starorobociańskiej i Doliny Chochołowskiej lub iść dalej - trasa wiedzie bowiem także na Starorobociański Wierch, który jest najwyższym szczytem polskich Tatr Zachodnich. Siwa Przełęcz to także miejsce, z którego można dostać się na Błyszcz oraz Bystrą.
Trasa wiedzie pod górę, w kierunku głównej grani Tatr. Po ok. 2o minutach marszu, docieramy do Liliowego Karbu - przełęczy która oddziela Siwy Zwornik od Liliowych Turni. Przez Siwy Zwornik przechodzimy na Gaborową Przełęcz Niżnią, gdzie rozpoczyna się ostatni etap naszej wycieczki na Starorobociański Wierch.
Trasa biegnie tu potężnym urwiskiem - należy zachować więc dużą ostrożność podczas jej pokonywania. Mimo tego, że przejście jest dość szerokie, to tuż za nim rozpościera się głęboka przepaść. Dodatkowe utrudnienie w jej pokonywaniu może stanowić dość kruche i skaliste podłoże, które mamy pod stopami. Wszelkie trudy wynagradza jednak meta naszej podróży, na której znajduje się Starorobociański Wierch. Podczas gdy szczyt Bystrej jest najwyższym w całych Tatrach Zachodnich, Starorobociański Wierch jest ich najwyższym wzniesieniem po polskiej stronie - wierzchołek tej pierwszej znajduje się bowiem po słowackiej stronie granicy.
Starorobociański Wierch wznosi się na wysokość 2176 m n.p.m. i oferuje jeszcze piękniejsze widoki niż te, które mogliśmy podziwiać z Zadniego i Pośredniego Ornaku. Według wielu turystów, panoramy dostępne ze Starorobocianśkiego Wierchu należą do najpiękniejszych w tej części Tatr! Co można stąd zobaczyć?
Świetnie widoczne przy dobrej pogodzie są Tatry Zachodnie, Tatry Wysokie oraz szczyty -Bystra, Błyszcz, Wołowiec, Kończysty Wierch, Jarząbczy Wierch oraz Ornak. Podziwiać można także znajdujące się w dole doliny, w tym m. in. Dolinę Raczkową wraz z górującą ponad nią granią Otargańców i Raczkową Czubą. Na wschodzie wypatrzeć można natomiast Czerwone Wierchy, Lodowy Szczyt, Rysy oraz Gerlach.
fot. dziewul / AdobeStock, CC0
Starorobociański Wierch góruje nad trzema dolinami, z których tylko jedna, Dolina Starorobociańska znajduje się po stronie polskiej, a dwie pozostałe, Dolina Gaborowa i Zadnia Raczkowa, są zlokalizowane już po słowackiej stronie granicy. W kierunku słowackich dolin z wierzchołka Starorobociańskiego Wierchu odchodzi bardzo charakterystyczna grań, która wbija się klinem pomiędzy obie doliny. Z tego właśnie powodu Słowacy często nazywają Starorobociański Wierch Klinem.
Polska nazwa wzniesienia wzięła się natomiast od znajdujących się poniżej wierzchołka starych szybów kopalnianych, które były eksploatowane w XVI w. Kiedy prace na ich terenach dobiegły końca, wyrobiska zaczęto określać mianem "Starej Roboty", od czego następnie wzięły się nazwy zarówno Doliny Starorobociańskiej i Hali Stara Robota, jak i Starorobociańskiego Wierchu.
Droga powrotna ze Starorobociańskiego Wierchu
Po wejściu na Starorobociański Wierch i nacieszeniu się niesamowitymi widokami, jakie oferuje, przychodzi pora, aby udać się w drogę powrotną. Przed nami długi powrót do Doliny Chochołowskiej lub Doliny Kościeliskiej, w zależności od tego, w której z nich rozpoczęliśmy wędrówkę na grzbiet Ornaku, przedłużoną na Starorobociański Wierch. Idąc na Kończysty Wierch, zejdziemy do Doliny Chochołowskiej. Możemy także cofnąć się p0 swoich śladach - Siwa Przełęcz to bowiem kolejne miejsce na szlaku, z którego możemy zejść do dolin.
Podhale oferuje wiele ciekawych miejsc. Sprawdź atrakcje w Zakopanem
Komentarze
