Z dala od tłumów: Zagórz i ruiny klasztoru
Podkarpacie wciąż pozostaje przez wielu z nas nieodkryte. A szkoda, bo pięknych, atrakcyjnych miejsc jest na tym terenie mnóstwo. Jednym z nich jest bez wątpienia Zagórz, gdzie na wzgórzu Mariemont nad Osławą usytuowane są ruiny XVIII w. klasztoru. To idealne miejsce na wypoczynek z dala od tłumów. Dla każdego.
Zagórz to miasto leżące w województwie podkarpackim, w pobliżu ujścia Osławy do Sanu, na Pogórzu Bukowskim. Nieopodal Sanoka czy Leska. Jest to jedno z dogodniejszych miejsc dla rozpoczęcia wyprawy w Bieszczady. Przy dworcu PKS zatrzymują się prywatne busy, które mogą w sezonie dowieźć w głąb Bieszczadów, przeważnie dużą obwodnicą bieszczadzką w kierunku Wetliny. Na wzgórzu Mariemont nad Osławą warto zobaczyć ruiny XVIII w. klasztoru-warowni OO. Karmelitów - jeden z ciekawszych zabytków południowo-wschodniej Polski. Innym godnym uwagi zagórskim obiektem zabytkowym jest kościół parafialny Wniebowzięcia Matki Bożej, zbudowany w połowie XVIII w. Warto również obejrzeć cerkiew filialną św. Michała Archanioła z 1836 oraz młodszą od niej, cerkiew greckokatolicką w Wielopolu z 1865 roku, odbudowaną w roku 1939. Obecnie obok cerkwi prowadzi szlak zielony, z którego tuż za nią roztacza się piękny widok na ruiny klasztoru na tle Gór Słonnych.
Klasztor Karmelitów Bosych w Zagórzu, a w zasadzie monumentalne ruiny XVIII w. późnobarokowego kościoła i klasztoru – warowni ojców karmelitów bosych znajdują się na wzgórzu Mariemont (345 m n.p.m.) w zakolu rzeki Osławy. Jest to jeden z nielicznych zachowanych klasztorów warownych w Polsce i na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Ruiny klasztoru są wpisane do rejestru zabytków nieruchomych.
Budowę zespołu klasztornego zlecił i ufundował wojewoda wołyński - Jan Franciszek Stadnicki. W skład barokowego kompleksu wchodził klasztor, kościół, pomieszczenia mieszkalne oraz kordegarda. Poza jego murami znalazło się też miejsce dla szpitala przeznaczonego dla weteranów.
W czasach swojej świetności klasztor robił duże wrażenie. Niestety, burzliwe koleje dziejów nie oszczędziły budowli. Obiekt był oblegany i zniszczony podczas Konfederacji Barskiej, niemal doszczętnie spłonął w 1822 roku i po tych tragediach miejsce to już nie wróciło do dawnej świetności.
Przez wiele lat zabudowania klasztorne niszczały. Teren zaczęto porządkować po 1989 roku: wzmocniono mury i prezbiterium, odbudowano też wieżę. Wzdłuż drogi, która prowadzi do klasztoru zostały ustawione stacje drogi krzyżowej, które wykonali lokalni artyści.
Wzgórze Mariemont, czyli góra z ruinami klasztoru stanowi dominantę miejscowego krajobrazu. Południowa, skalista strona wzgórza zbudowana z żółtego piaskowca prostopadle opada w kierunku rzeki. Skała użytkowana była przez alpinistów do treningów wspinaczki wysokogórskiej. Od wschodu nachylenie wzgórza jest znaczne, za to od północy bardziej łagodne. Zachodnią krawędź wzgórza wyznacza sztuczny wąwóz, którym biegnie linia kolejowa, dawnej Pierwszej Węgiersko-Galicyjskiej Kolei Żelaznej.
Górę Mariemont cechuje specyficzny, ciepły mikroklimat. Występuje tu wiele drzew i krzewów ciepłolubnych, m.in brzost, grab, paklon, tarnina oraz - sztucznie tu wprowadzona - morwa. Znaczne nasłonecznienie wzgórza sprzyja bytowaniu bardzo tu licznych węży: zaskrońców oraz żmij. Ze wzgórza doskonały punkt widokowy na Zagórz, Góry Słonne oraz wschodnią cześć Beskidu Niskiego.
Poszukaj noclegu w okolicy
Kolejny ciekawy punkt widokowy to wzgórze tzw. Skowronówka. Z jej szczytu rozpościera się wspaniały widok na dolinę Osławy, klasztor i Góry Słonne. Poza tym w mieście interesujący jest kompleks skoczni narciarskich Zakucie.
Klasztor Karmelitów Bosych
Klasztor Karmelitów Bosych w Zagórzu, a w zasadzie monumentalne ruiny XVIII w. późnobarokowego kościoła i klasztoru – warowni ojców karmelitów bosych znajdują się na wzgórzu Mariemont (345 m n.p.m.) w zakolu rzeki Osławy. Jest to jeden z nielicznych zachowanych klasztorów warownych w Polsce i na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Ruiny klasztoru są wpisane do rejestru zabytków nieruchomych.
Budowę zespołu klasztornego zlecił i ufundował wojewoda wołyński - Jan Franciszek Stadnicki. W skład barokowego kompleksu wchodził klasztor, kościół, pomieszczenia mieszkalne oraz kordegarda. Poza jego murami znalazło się też miejsce dla szpitala przeznaczonego dla weteranów.
W czasach swojej świetności klasztor robił duże wrażenie. Niestety, burzliwe koleje dziejów nie oszczędziły budowli. Obiekt był oblegany i zniszczony podczas Konfederacji Barskiej, niemal doszczętnie spłonął w 1822 roku i po tych tragediach miejsce to już nie wróciło do dawnej świetności.
Przez wiele lat zabudowania klasztorne niszczały. Teren zaczęto porządkować po 1989 roku: wzmocniono mury i prezbiterium, odbudowano też wieżę. Wzdłuż drogi, która prowadzi do klasztoru zostały ustawione stacje drogi krzyżowej, które wykonali lokalni artyści.
Wzgórze Mariemont
Wzgórze Mariemont, czyli góra z ruinami klasztoru stanowi dominantę miejscowego krajobrazu. Południowa, skalista strona wzgórza zbudowana z żółtego piaskowca prostopadle opada w kierunku rzeki. Skała użytkowana była przez alpinistów do treningów wspinaczki wysokogórskiej. Od wschodu nachylenie wzgórza jest znaczne, za to od północy bardziej łagodne. Zachodnią krawędź wzgórza wyznacza sztuczny wąwóz, którym biegnie linia kolejowa, dawnej Pierwszej Węgiersko-Galicyjskiej Kolei Żelaznej.
Górę Mariemont cechuje specyficzny, ciepły mikroklimat. Występuje tu wiele drzew i krzewów ciepłolubnych, m.in brzost, grab, paklon, tarnina oraz - sztucznie tu wprowadzona - morwa. Znaczne nasłonecznienie wzgórza sprzyja bytowaniu bardzo tu licznych węży: zaskrońców oraz żmij. Ze wzgórza doskonały punkt widokowy na Zagórz, Góry Słonne oraz wschodnią cześć Beskidu Niskiego.
Poszukaj noclegu w okolicy
Agnieszka Skrzyńska - Michalczewska
Komentarze
