Klonownica Plac wraz z Klonownicą Małą, Dużą i Wielką od XVI wieku stanowiły folwark wchodzący w skład cieleśnickiego majątku, należącego do Radziwiłłów z Białej Radziwiłłowskiej. W 1810 roku Andrzej Serwiński kupił za 360 000 zł Cieleśnicę wraz z Klonownicą i postawił tam dwory. Autorem projektów był zapewne sam Serwiński, a przemawia za tym podobieństwo wystroju zewnętrznego, a zwłaszcza elewacji frontowej dworu w Cieleśnicy do elewacji ogrodowej dworu w Klonownicy.
Dziedzicem majątku został bratanek Stanisław Serwiński, który w 1861 roku przekazał go swojemu bratu Piotrowi. Siostra Maria otrzymała pałac w Cieleśnicy, ale to ona wraz z mężem Henrykiem Józefem Władysławem Rużyczką de Rosenwerth zajęła się klonownickim folwarkiem. Wówczas zbudowano tam kilka murowanych budynków tj. gorzelnia, cegielnia, kuźnia, czworak dla robotników. Następnie działalność kontynuowała ich córka Jadwiga, a potem krewny Tadeusz Rosenwerth. Podczas II wojny światowej dwór przejeli niemieccy żołnierze. W 1944 roku majątek ziemski został pozbawiony właściciela. W 1947 roku przejęła go Gminna Spółdzielnia Samopomoc Chłopska w Rokitnie. W budynkach gospodarczych urządzono Gminny Ośrodek Maszynowy, a po jego likwidacji w 1950 roku dwór i wszystkie budynki gospodarcze otrzymał Państwowy Ośrodek Maszynowy i przeznaczył je - z wyjątkiem dworu - na warsztaty i garaże. Gorzelnia stała się własnością Państwowego Gospodarstwa Rolnego w Roskoszy.
Dziś park jest bardzo zaniedbany i wręcz niebezpieczny - dużo jest tu powalonych drzew i suchych wiszących wysoko gałęzi, które w każdej chwili mogą spaść na ziemię. Teren wraz z pałacem trafił w ręce prywatne i z każdym rokiem nieszczeje coraz bardziej.
