Zamek w Rzeszowie jest jednym z najciekawaszych zabytków miasta.
Budowę rezydencji rozpoczął, prawdopodobnie pod koniec XVI w., ówczesny właściciel Rzeszowa - Mikołaj Spytko Ligęza. Na podstawie zachowanych szkiców rysunkowych Tylmana z Gameren oraz przechowywanej w Muzeum Czapskich w Krakowie inwentaryzacji Zygmunta Hendla, z 1897 roku wynika, że przynajmniej część istniejącej tam wówczas budowli została włączona w obręb gmachu o charakterze obronnym, posiadającym czworokątny rzut zbliżony do prostokąta. Budynek otaczał mur kurtynowy z kamienia o grubości ponad 1,5 m, w którym umieszczone były szczelinowe strzelnice. Usypane z lessu wały i bastiony w typie nowowłoskim, nawiązujące we fragmentach do fortyfikacji w typie staroholenderskim, częściowo obmurowano kamienno-ceglanym płaszczem, a częściowo odziano blokami z surowej gliny.
Mikołaj Lizęga nie pozostawił po sobie męskiego potomka, więc zamek drogą dziedziczenia przeszedł kolejno w ręce Ostrogskich a następnie Lubomirskich. Przedstawiciel tego ostatniego rodu, Jerzy Sebastian, przebudował w II połowie XVII wieku zamek i otoczył go kamiennymi fortyfikacjami bastionowymi, które mogły oprzeć się nawet silnej armii. Zamek zgodnie z założeniami stał się jedną z potężniejszych polskich twierdz.
Podczas potopu szwedzkiego, po opuszczeniu kraju przez króla Jana Kazimierza, wierne mu wojska miały w swych rękach cztery potężne twierdze: Jasną Górę, Lwów, Łańcut oraz Rzeszów. Właśnie twierdza rzeszowska była jednym z ośrodków kierowania mobilizacją narodu przeciwko szwedzkiemu najeźdźcy. Marszałek Wielki Koronny Hieronim Sebastian Lubomirski z zamku rzeszowskiego kierował organizacją pospolitego ruszenia. Były to najważniejsze chwile w historii tej fortecy.
W okresie zaborów zamek przejęły władze austriackie i urządziły w nim sąd, a część pomieszczeń przeznaczyły na więzienie.
Zamek zaczął niszczeć i w ciągu XIX wieku z powodu znacznych zniszczeń część budynków zamkowych rozebrano. W latach 1903-1906 wzniesiono czworobok budynków administracyjnych z dziedzińcem pośrodku. Kamienne bastiony oparły się zniszczeniom i rozbiórce. Do dziś zachował się tylko jeden rysunek na mapie topograficznej z 1762 roku przedstawiający ówczesną siedzibę Lubomirskich.
Obecnie w zamku mieści się Sąd Wojewódzki. Wstęp do środka jest wolny, w godzinach pracy sądu, lecz zamek nie jest udostępniony do zwiedzania dla turystów - można zobaczyć głównie korytarze.
W 2020 r. zamek został przejęty przez miasto. Zapowiedziano, że zostanie przekształcony w instytucję kultury, a nowa siedziba Sądu Okręgowego w Rzeszowie będzie na osiedlu Drabinianka. Budowa potrwa ok. 3 lat.
Jest bardzo okazały, ale brak możliwości zwedzania wewnątrz