Zwyczaj chodzenia po kolędzie
Zwyczaj chodzenia po kolędzie, zwany też kolędowaniem, jest starym obyczajem. Kolędnicy obchodzili domy w okresie Świąt Bożego Narodzenia, śpiewając kolędy i pastorałki. Organizowali przedstawiania związane z ewangelią i ludową tradycją świąteczną.
Często także przebierali się za zwierzęta: niedźwiedzie, wilki, kozy. Osobliwą postacią uczestniczącą w kolędzie był turoń, z wielkim drewnianym łbem.
Mikołaj Rej pisał „Włóczy się, jako z wilkiem chodząc po kolędzie”. Początkowo Kościół zakazywał tych obchodów, uważając je za pogańskie. Później jednak kolędowanie rozpowszechniło się, zwłaszcza na wsi.
Mikołaj Rej pisał „Włóczy się, jako z wilkiem chodząc po kolędzie”. Początkowo Kościół zakazywał tych obchodów, uważając je za pogańskie. Później jednak kolędowanie rozpowszechniło się, zwłaszcza na wsi.
Komentarze (2)
