Zwyczaj układania słomy lub siana pod obrusem
„Stary zwyczaj w tem mają chrześcijańskie domy,
Na Boże Narodzenie po izbie słać słomy,
Że w stajni Święta Panna leżała połogiem”.
Wacław Potocki w „Ogrodzie fraszek”
Na Boże Narodzenie po izbie słać słomy,
Że w stajni Święta Panna leżała połogiem”.
Wacław Potocki w „Ogrodzie fraszek”
Jednym ze zwyczajów bożonarodzeniowych jest rozściełanie pod obrusem słomy. Zwyczaj ten wywodzi się z czasów pogańskich. Ma związek z pradawnym świętem agrarnym. Wigilię pod obrusem umieszczano siano, na wsiach ustawiano także w kącie izby snop lub cztery snopy słomy, po jednym w każdym rogu.
Protestanci uważali ten zwyczaj za zwykły zabobon. Adam Gdacjusz (poł. XVII w.) tak o tym pisał: „(...) i to jest rzecz nagany godna, że niektórzy, kiedy w wilią jeść mają, na stole słomą rozpościerają, a na oną słomą obrus kładą, a potem słomą drzewa sadowe wiążą.” A kładli po to, by w następnym roku był urodzaj.
źródło: www.eduseek.interklasa.pl
„Obrus koniecznie zasłany być musiał na sianie,
w czterech kątach izby jadalnej stały cztery snopy jakiegoś niemłóconego zboża.”
Jan Ursyn Niemcewicz
w czterech kątach izby jadalnej stały cztery snopy jakiegoś niemłóconego zboża.”
Jan Ursyn Niemcewicz
Protestanci uważali ten zwyczaj za zwykły zabobon. Adam Gdacjusz (poł. XVII w.) tak o tym pisał: „(...) i to jest rzecz nagany godna, że niektórzy, kiedy w wilią jeść mają, na stole słomą rozpościerają, a na oną słomą obrus kładą, a potem słomą drzewa sadowe wiążą.” A kładli po to, by w następnym roku był urodzaj.
źródło: www.eduseek.interklasa.pl
Komentarze (1)
